Καλλιτεχνικό ζευγάρι

Για αποχαιρετιστήριο δώρο από το χωριό των διακοπών, ο γείτονας μάζεψε ρίγανη και μου έφερε ένα φουντωτό μπουκέτο. Φαντάστηκα το χειμώνα που έρχεται με κάτι σα μεγάλο βάζο στην κουζίνα μου, και να κόβω τη ρίγανη να ρίχνω στη σαλάτα κάθε μεσημέρι. Ααα, ευχαριστώ είπα, κι έτρεξα να φέρω βάζο να τη βάλω. Έβαλε τα γέλια.

-Στάσου να σου δείξω, λέει, και στέκομαι. Μαθαίνω γενικά να στέκομαι με τον γείτονα αυτόν που μου έλαχε στο χωριό της γιαγιάς μου, στο Πήλιο. Εκεί που τρέχω βιαστικά, να γυρίσω σπίτι, ή να φύγω, ή να πάω για ψώνια, με αναγκάζει να σταθώ. Μου δίνει συμβουλές, μου δίνει κηπευτικά, αυγά, εκτελεί έργα στον κήπο, με φωνάζει να κοπιάσω να πάρω γλυκό. Μου πήρε χρόνια να μάθω να χαλαρώνω το πρόγραμμα των διαδρομών από και προς το σπίτι και να μπορέσω να τον ακούσω, να τον δω, να τον γνωρίσω.

Όταν τα κατάφερα, άκουσα συναρπαστικές ιστορίες από την πρώτη του δουλειά, στο Σανατόριο του Καραμάνη πάνω στα Χάνια, όπου πήγαινε με τα πόδια κάθε μέρα, έφηβος ακόμα, κι ύστερα για το μόχθο της δουλειάς στα ψυγεία των μήλων, όπου επίσης πήγαινε με τα πόδια για χρόνια πολλά. Όλ' αυτά σε θεσσαλική διάλεκτο, ιδίωμα που αν το αναζητούσαν γλωσσολόγοι και θεατρικοί συγγραφείς θα ήταν αδύνατον να το επινοήσουν, με εκφραστικό πλούτο που με έκανε τελικά να ξεχνιέμαι και να διαλύεται ο προγραμματισμός της μέρας. Θα μου πείτε, τα μαγνητοφώνησα; Όχι ποτέ, αν και κάθε φορά νιώθω σαν τον Αλή μπαμπά στη σπηλιά με τους θησαυρούς που δεν έχει μαζί του σακί να τους βάλει.

Τον παρατηρώ με τη ρίγανη, έμαθα επιτέλους να στέκομαι και να μαθαίνω, να χωρίζει το μπουκέτο σε μικρότερα μάτσα που τα δένει χωριστά και μεταξύ τους, κι απλώνει τα χέρια ύστερα και βλέπω ότι είναι η απόσταση ανάμεσα τους σα να τη μέτρησε με το υποδεκάμετρο. Ταλαντούχος αγρότης στον κήπο του, αν και υπήρξε εργάτης στη ζωή, κάθε μέρα τον συγυρίζει και καθαρίζει και τα πέριξ, ξεκινώντας από τα χαράματα. Το μεσημέρι τρώει νωρίς, η γυναίκα του πάντα στρώνει τραπέζι με όλα τα αξεσουάρ, κι αν είμαι μόνη μου στο σπίτι με λυπάται, στέλνει και μένα ένα σκεπασμένο πιάτο. Μαγειρεύει ψαράκια πάνω από λαχανικά γιαχνί, κουκιά με ντομάτα, φασολάκια με κολοκύθια, κι έχουν τόση νοστιμιά όλα, σα να μην έχω ξαναφάει προϊόντα του πλανήτη.

Ανοίγει λοιπόν την παράταξη των μπουκέτων ρίγανης που έφτιαξε, τα κρεμάει στον παλιό ξύλινο φράχτη, και καθώς απλώνει τα χέρια και σκύβει, μοιάζει με χορευτή που κέρδισε την απέναντι πλαγιά για σκηνικό του. Το μπαλέτο του καλοκαιριού μου, σκέφτομαι, φέτος δεν πήγα σχεδόν καθόλου θέατρο, σινεμά, κάτι καλλιτεχνικό. Ας είναι αυτό ο χορός για μένα.

Τη ρίγανη βέβαια μου την έδωσε σ' ένα βαζάκι, αφού την έτριψε μόνος του. Απ' όλο το μπουκέτο, μια χούφτα ρίγανη, το απόσταγμα των διακοπών.