Αγορίστικη γιορτή

Άιντε παιδιά με την ευχή της μάνας. Τα διπλοσταυρώνω και τα αποχαιρετώ, να πάνε στο καλό, στη μεγάλη γιορτή του ποδοσφαίρου, έχουν βγάλει εισιτήρια, τα προνοητικά μου, εδώ και κανένα εξάμηνο. Πάντα έτσι προνοητικοί να είστε, και στη ζωή… Φοβάμαι  λίγο, με αυτά που ακούω για μαύρη αγορά,  πόσο θέλουν οι άγγλοι τα εισιτήρια, μην υποστούν επίθεση από τα αγριεμένα πλήθη. Αλλά πάλι, δεν πέρασα από το Σύνταγμα, δεν είδα τους φιλάθλους; Έλαμπαν τα πρόσωπα τους από αθώα χαρά, δεν πρέπει να είναι χούλιγκαν, προσπαθούσα να καθησυχάσω τον εαυτό μου. Αγόρια, μεγάλα και μικρά, γερασμένα και ανώριμα, τρελούτσικα, φασαριόζικα, με τα παιδιά τους, με τα κορίτσια τους, με τις μπύρες τους, με τα κασκόλ τους, με την ομάδα τους. Ζηλεύω μήπως που μπορούν να γλεντάνε τόσο, συνδυάζοντας ταξίδι και συλλογικότητα, τραγούδι, ενθουσιασμό, πειράγματα, εξαλλοσύνη; Καροτί μαλλιά, πλαστικά κύπελλα, θάλασσα από ίδιες μπλούζες. Ένας φοράει φούστα πλισέ καρό, και το κορίτσι του μπλε παντελόνι. Ένας άλλος έχει στα αυτιά του τρύπες μεγέθους νομίσματος πέντε σεντς. Από πίσω βλέπεις την Ακρόπολη, που λέει ο λόγος. Είναι πιο σοβαρά τα κορίτσια, τα αγόρια έχουν το προνόμιο αυτό, ξεσαλώνουν επίσημα,  καλύπτονται από τους θεσμούς, τα αισθήματά τους αναγνωρίζονται παγκοσμίως. Τα εκατομμύρια χορεύουν στα παιχνίδια τους, επενδύονται στη γιορτή τους. Μεθάνε στους δρόμους και ξεχνιούνται, νομίζουν για λίγο ότι ο κόσμος ακόμα τους ανήκει. Τραγουδάνε όλοι μαζί, συντονίζονται, τους κοιτάμε παράξενα οι περαστικοί, τουρίστες στην πόλη μας ξαφνικά, μας προσφέρουν το θέαμα της ομοιομορφίας και της έξαψης τους. Στα ανάλαφρα τα αγόρια παραμένουν αξεπέραστα, κι ας έχασαν στα σοβαρά την πρωτοκαθεδρία. Είναι ένα προνόμιο κι αυτό, κι όσοι άχρωμοι, άμπαλοι και ελαφρώς αγέλαστοι τους προσπερνάμε, σίγουρα κάτι χάνουμε. 

https://www.tanea.gr/2007/05/24/opinions/analwsima-agoristiki-giorti/