Τι με πιάνει και δεν κρατιέμαι να κάνω κήρυγμα στους ανθρώπους;
Είδα το γιατρό με γκρίζα μαλλιά. Αίσθηση οικειότητας αμέσως, πως είμαστε κοντά. Καλημέρα, του λέω. Ώρα 2 το μεσημέρι. Καλησπέρα! με διορθώνει. Α, λέω, είστε της καλησπερας; Εγώ είμαι της καλημέρας.
Μετά τις 12 λέμε καλησπέρα, μου λέει.
- Α εγώ περιμένω την εσπέρα, του λέω. Ξέρετε, τη δύση. Να κοκκινίζει ο ήλιος, να γέρνει λίγο. Να πηγαίνει στην Εσπερία, να βρει τα μήλα των Εσπερίδων…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου