Του Αυγούστου το φεγγάρι

Πώς ξέφυγε έτσι η πανσέληνος του Αυγούστου από φορείς και διαφθορείς, παραθεριστές και εκπολιτιστές, σαν σαργουδάκι από κομμένο δίχτυ, γλύστρησε, χάθηκε στ’ ανοιχτά του χρόνου; Το ένα το φεγγάρι το τραγουδισμένο, το αυγουστιάτικο φεγγάρι με τ’ όνομα, που μας ξανάκανε για λίγο ειδωλολάτρες και ζωροαστρικούς, βαρέθηκε φαίνεται τις μεγαφωνικές εγκαταστάσεις στους αρχαιολογικούς χώρους, τα φωτιστικά εφέ,  που αναιρούσαν το νόημα της γιορτής, το πηγαινέλα των αυτοκινήτων, που έπνιγαν και στα πέριξ ό,τι ησυχία κι ό,τι φεγγαρίσιο φως απέμενε, αποφάσισε να σκοτίσει το νου εορταστών και ρομαντσοφόρων, γνωστών τραγουδιστών που ρουφούσανμε με φωνακλάδικη απληστία, όποια απαλή αναμνησούλα μας απόμενε από γαλήνιες νύχτες, προέδρων, οργανωτών, και λοιπών εκμεταλλευτών. Μας ξεγέλασε η «πρώτη αυγουστιάτικη πανσέληνος του καινούργιου αιώνα», ήρθε νωρίς, πέρασε διακριτικά, ιδιωτικά, χωρίς φανφάρες, με φάλτσες φωνές, με μικρές παρέες, με απορίες, μα είναι στ’ αλήθεια η πανσέληνος αυτή; Έτσι τόσο ανεπίσημα; Δεν φυσούσε ούριος άνεμος ν’ αποπλεύσουν τα καράβια της μεγάλης  θερινής εκστρατείας αποκέντρωσης του θορύβου, από τη μητέρα πρωτεύουσα, στα στερημένα παιδιά της και περιμένοντας στην προβλήτα χαθήκανε  τα ημερολόγια με τις σεληνιακές φάσεις. Και τρέχουν τώρα οι φορείς και οι οργανωτές, κατόπιν εορτής, να γραπώσουν την πανσέληνο του Σεπτεμβρίου. Θα εορταστεί ως φθινοπωρινή και η μεγάλη πολυτέλεια, μας υπόσχονται, θα είναι να μην έχει μουσική σε μερικά σημαντικά μέρη, όπως η Ακρόπολη κι ο ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο. Μαζί με την αγορά σχολικών ειδών και τη μελέτη του εκκαθαριστικού της εφορίας, νύχτες με τραβολόγημα σε αρχαιολογικούς χώρους, να κλαίμε το καλοκαίρι που θα τελειώνει. Δεν είναι κακό σαν ιδέα.