Τα εις -ώνω μαυριστικά

Το ρήμα αμαυρώνω είναι ενεργητικό και  ανήκει στα λήγοντα εις -ώνω που γράφονται με ωμέγα. Αμαυρώνω, αμαυρώνεις, αμαυρώνει. Μικρές μειοψηφίες αμαυρώνουν τις μεγάλες ειρηνικές διαδηλώσεις κάνοντας έφοδο στη Βουλή με μολότοφ και ρόπαλα. Φοράνε μαύρα για να είναι σαφές το πράγμα, έχουν έρθει να αμαυρώσουν. Μια και δυο και τρεις φορές, και χίλιες δεκατρείς, αμαύρωσαν οι μαυροφορεμένοι τα ειρηνικά συλλαλητήρια που γίνονται για τη Μακεδονία.

Πριν μερικά χρόνια μικρές μαυροφορούσες μειοψηφίες αμαύρωναν τα μεγαλειώδη ειρηνικά συλλαλητήρια που γίνονταν εναντίον του μνημονίου. Μια και δυο και τρεις φορές απείλησαν να κάψουν τη Βουλή, στο τέλος έκαψαν τη Μαρφίν. Μάλιστα λέγεται ότι τότε ακόμα και οι ειρηνικές πλειοψηφίες του μεγαλειώδους συλλαλητηρίου δεν άφηναν την Πυροσβεστική να περάσει. Το λένε όμως για να αμαυρώσουν τις πορείες, τώρα πια ξέρουμε πόσο πολλή αμαύρωση αμαυρώνει τα μεγαλειώδη συλλαλητήρια και τις πορείες και τις διαδηλώσεις.

Είναι μάλιστα σα να το τραβάει ο οργανισμός τους, τόσο που αρχίζω να υποψιάζομαι ότι το ρήμα αμαυρώνω δεν είναι μόνο ενεργητικό. Πρέπει να είναι και παθητικό. Για να μπορούν να σε αμαυρώνουν ξανά και ξανά μαύρες μειοψηφίες, θα πρέπει να το επιτρέπεις εσύ η μεγαλειώδης λευκή πλειοψηφία. Δεν μπορεί να μένεις πάντα απροετοίμαστη, να είσαι διαρκώς αθώα. Κάπως θα πρέπει να πονηρεύεσαι πια, μετά από τόσες αμαυρώσεις που επαναλαμβάνονται σταθερά. Δεν γίνεται να μην ξέρεις τι θα συμβεί σε κάθε μεγαλειώδη διαδήλωση. Ξέρεις, αλλά πηγαίνεις να κρυφτείς ως πολίτης στη μεγαλειώδη μάζα που προσφέρεται για αμαύρωση. Πριν καν ασβεστωθούν οι αμαυρώσεις των προηγούμενων μεγαλειωδών συλλαλητηρίων και πριν ξαναχτιστούν τα γκρεμίδια τους. Κάτι ελπίζεις απ’ αυτή την αμαύρωση, ένταση, σύγκρουση, κάτι συναρπαστικό, κάτι σέξυ, κάτι ηρωικό, να παίξεις την ελληνική επανάσταση, ή τη γαλλική επανάσταση, κάποια επανάσταση τέλος πάντων, ή την Ιλιάδα, να σε υμνήσουν οι βάρδοι, να σε θαυμάζουν οι γνωστοί, να ζήσεις στιγμές καταστροφής που θα ανεβάσουν την αδρεναλίνη σου; Και τόσο πια αξίζουν όλ’ αυτά, ώστε να ρισκάρεις να αμαυρωθείς και να γκρεμίσεις την πόλη σου ξανά και ξανά; Δεν μαυρίζει η ψυχή σου; Δεν πεθύμησες ποτέ να περπατήσεις μόνος σε μια πόλη χωρίς μαυρίλες, χωρίς ερείπια από μεγαλειώδη αμαυρωμένα συλλαλητήρια;

Μαύρη είναι η νύχτα στα βουνά, και στο λεκανοπέδιο βραδιάζει.

 http://www.efsyn.gr/arthro/ta-eis-ono-mayristika