Παρασκευή 8 Απριλίου 2016

Σιδερώστρες

Στο τελευταίο μου ταξίδι στο Λονδίνο δεν επισκέφτηκα μουσεία. Επισκέφτηκα σπίτια φίλων, παιδιών, συγγενών, παιδιών φίλων και παιδιών συγγενών. Γενικά νέους, που μένουν όλοι με άλλους νέους, σε σπίτια με κάμποσες κρεβατοκάμαρες, όπου μοιράζονται την κουζίνα, το μπάνιο, και μερικοί προνομιούχοι και το σαλόνι, αν υπάρχει τέτοιο πράγμα, για να μπορούν να μοιράζονται το νοίκι. Η στέγη συνεχίζει να είναι η ακριβότερη της Ευρώπης, ίσως και του κόσμου, ποιος ξέρει; Το προνόμιο να ζεις και να δουλεύεις στην πόλη αυτή κοστίζει.
Μερικά από τα σπίτια αυτά χρειάζονται ανακαίνιση, αλλά δεν παύουν να είναι πανάκριβα. Οι ιδιοκτήτες ακινήτων του Λονδίνου μπορούν να ζουν πλουσιοπάροχα μόνο από τα νοίκια. Δεν μένουν και πολύ στο σπίτι τους οι νέοι εργαζόμενοι, το μπάνιο να δουλεύει καλά, να είναι εμφανίσιμοι και περιποιημένοι, αυτό μετράει. Κάθε πρωί φεύγουν νωρίς, το βράδυ γυρίζουν συνήθως αργά, μερικοί πολύ αργά. Στα δωμάτια έχουν ο καθένας όρθια τη σανίδα σιδερώματος. Ανά πάσα στιγμή μπορούν να πατήσουν λίγο το γιακά του πουκάμισου, ή τη φούστα, για να μπορούν να φαίνονται άψογοι στο γραφείο.
Μέσα σε τέτοια έλλειψη χώρου η διαρκής ετοιμότητα της σιδερώστρας μοιάζει σπατάλη, όμως φαίνεται πως το πουκάμισο που δεν τσαλακώνει ή το κάζουαλ εν γένει ρούχο δεν κάνει για τη δουλειά της αρένας, που είναι το Λονδίνο. Εδώ πρέπει να εξαντλείς κάθε δυνατότητα να είσαι άψογος, σαν ευγενής με πύργο στην εξοχή, σα λόρδος με υπηρέτες να σε φροντίζουν, να μην αφήνεις στην τύχη τις λεπτομέρειες. Κι ας μη φτάνει ν' απλώσεις το χέρι σου ανεμπόδιστα από το γραφειάκι στον τοίχο.
Τους βλέπεις τα πρωινά να ξεχύνονται στους δρόμους του κέντρου, όλοι φιγουρίνια με τις τσάντες τους, με βήμα βιαστικό που νομίζεις ότι θα σε παρασύρει καθώς έχεις ξεμάθει τέτοιους ρυθμούς και ταχύτητες, και καταλαβαίνεις ότι παίζουν στο μεγαλύτερο χρηματιστήριο με το πολυτιμότερο νόμισμα που τους δόθηκε, τη μόρφωση και τις προσωπικές τους ικανότητες. Το σώμα στρατεύεται στον αγώνα αυτόν μαζί με το πνεύμα και με όλες τις δυνάμεις που μπορούν να στρατευτούν, της σιδερώστρας συμπεριλαμβανομένης. Μερικοί μετακινούνται με ποδήλατα, και κουβαλούν το κοστούμι χωριστά, άλλοι τρέχουν με αθλητικά κι έχουν στο σακίδιο τον εξοπλισμό ολόκληρο.
Τόσες εφευρέσεις κι ευκολίες δεν έχουν καταφέρει ν' αντικαταστήσουν την εντύπωση που δημιουργούν τα καλά υφάσματα, αυτά που εκ φύσεως τσαλακώνονται εύκολα, όταν είναι σιδερωμένα. Οι νέοι εργαζόμενοι τα έμαθαν αυτά σε κάποια άτυπη μετεκπαίδευση τους. Ως γονιός θα έπρεπε να ζητήσω συγγνώμη που τα άφησα μάλλον ανεκπαίδευτα σε θέματα εμφάνισης, πιστεύοντας αφελώς ότι μπορείς να κυκλοφορείς όπως λάχει, αρκεί να λάμπουν στα μάτια σου οι καλές σου προθέσεις και τα μοναδικά ταλέντα σου. Υπήρξαμε χαϊδεμένη γενιά που έθρεψε πολλές επιπολαιότητες. Ευτυχώς τα παιδιά μας έχουν υπομονή μαζί μας, Ακαι κυρίως, μπορούν να κινούνται ελεύθερα στις χώρες της Ευρώπης.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Πόσο δύσκολο να γίνει το προσωπικό, πολιτικό.

Τη νύχτα που έφτασε ο Καραμανλής στο Ελληνικό να αναλάβει τα ηνία της χώρας που είχε βρεθεί στο χείλος του γκρεμού, πενήντα χρόνια πριν, δεν...