Υποχρεωτικό νηπιαγωγείο

Το νηπιαγωγείο γίνεται υποχρεωτικό. Έτσι,  για μερικές χιλιάδες παιδιά που δεν θα πιάνουν στις εισαγωγικές τη βάση του Δέκα, τουλάχιστον θα έχουν αυξηθεί τα έτη σπουδών αρχίζοντας από τα κάτω. Ούτως ή άλλως, η μανία των γονιών να χώνουν στα κεφάλια των παιδιών τους, όσο περισσότερα πράγματα γίνεται, όσο το δυνατόν νωρίτερα, έχει ήδη χτυπήσει τα νηπιαγωγεία. Περιέργως, παιδιά και νηπιαγωγοί αντιστέκονται. Τα παιδιά καταφέρνουν ακόμα κυρίως να διασκεδάζουν στα νηπιαγωγεία. Και το παράξενο είναι ότι επειδή διασκεδάζουν, μαθαίνουν κιόλας αρκετά, ίσως, μόνο και μόνο επειδή ακριβώς δεν είναι υποχρεωτικό. Και βλέπεις κάτι τετράχρονα να πιάνουν το μολύβι με ζήλο και μεράκι, που δεν συναντάς στο δημοτικό, να γράφουν  με απόλαυση, να ανοίγουν τα βιβλία με δέος, να συλλαβίζουν ακούραστα, να ξεφυλλίζουν εγκυκλοπαίδειες, και νομίζεις ότι έγινε το θαύμα, γεννήθηκε  η σχέση του παιδιού με τα γράμματα, θα κρατήσει, θα καρπίσει, θα το οδηγήσει σε επιτυχίες και χαρές. Κι ύστερα, δυο χρόνια αργότερα, μόλις πάει Δημοτικό, το ίδιο παιδί, αρχίζει να χάνει το γούστο του. Τα βιβλία αντιμετωπίζονται με καχυποψία, το διάβασμα γίνεται αγγαρεία, τα γράψιμο δεν είναι καθόλου πια ευχαρίστηση, η σχέση που φαντάστηκες ότι θα γεννηθεί, τις περισσότερες φορές ξεφτίζει άδοξα. Πώς το κατορθώνει αυτό το Δημοτικό, είναι απορίας άξιο, αλλά μπαίνει κανείς στον πειρασμό να σκεφτεί ότι η ελευθερία παίζει κάποιο ρόλο. Αφού το να κάνεις μαθήματα, στο νηπιαγωγείο, δεν είναι αναγκαστικό, όλο και κάτι μαθαίνεις. Ας ελπίσουμε ότι τώρα που η φοίτηση θα γίνει υποχρεωτική, δεν θα του βάλουν και αναλυτικό πρόγραμμα, για να καλύψουν τα κενά που κάθε τόσο προκύπτουν. Τουλάχιστον θα αφήσουν τα παιδιά να μην ξέρουν την υποχρέωση.

https://www.tanea.gr/2006/11/28/opinions/analwsima-ypoxrewtiko-nipiagwgeio/