Δευτέρα 3 Σεπτεμβρίου 2001

Εύθραυστη αθωότητα

Πόσο ωραία νομίζαμε πως ήταν η Αυστραλία! Εκείνοι οι εθελοντές στους Ολυμπιακούς αγώνες, ευγενικοί και πρόθυμοι, με τον χαμογελαστό πατριωτισμό τους, πόσο αξιοζήλευτοι! Αναδυόταν η ήπειρος εν πλήρη αθωότητι μέσα στη θάλασσα της επικοινωνίας που τη σκέπαζε ως τότε. Λαμπερή, απέραντη, γενναιόδωρη, με το παρελθόν της να ξεπλένεται καθώς τραβιόνταν τα νερά της τελετής για να εμφανίσουν την ευχαριστημένη Αβορίγινα Μπέτυ Φρήμαν να ανάβει τον πυρσό. Χώρα αμόλυντη από τις γηραιές ηπείρους, με τα μαρσιποφόρα ζωάκια της να πηδούν αμέριμνα στα πλατειά της λιβάδια, χωρίς να ξέρουν ότι χάθηκαν τα μάρσιπα στον υπόλοιπο πλανήτη. Τώρα που οι Αυστραλοί κομμάντος έκαναν ντου στο πλοίο το νορβηγικό με τους λαθρομετανάστες, η αθωότης γίνεται πλέον κάτι σαν απολίθωμα, που χρειάζεται ιδιαίτερη προστασία. Προφανώς άνθρωποι τόσο βασανισμένοι, φορείς του μικροβίου της απελπισίας, όπως ήταν οι λαθρομετανάστες, έπρεπε να κρατηθούν μακριά από τον παράδεισο, μακριά από το νησί της αυτάρκειας, την κιβωτό των αρετών. Ήταν μάλιστα και μουσουλμάνοι οι λαθρομετανάστες, κι ίσως στην αθώα Αυστραλία, να πιστεύουν ότι υπάρχει αρρώστεια, η μουσουλμανίτις, που μεταδίδεται με τη μαύρη εργασία και με το αντίκρισμα της φτώχειας γενικότερα. Υπήρχε εξάλλου ο κίνδυνος οι μετανάστες, που έφτασαν απρόσκλητοι με πλοία, ακριβώς όπως οι παππούδες των σημερινών ευημερούντων κατοίκων, να βρούν λίγο χώρο να εγκατασταθούν, και να προκόψουν, βάζοντας σε κίνδυνο την αθωότητα που όσο τη μοιράζεις, φαίνεται αδυνατίζει. Ευτυχώς η κυβέρνηση αντιστάθηκε στην εισβολή, οι ανεπιθύμητοι πήγαν στη γειτονική Νέα Ζηλανδία, κι οι Αυστραλοί, μπορούν να συνεχίσουν ν’ απολαμβάνουν αμέριμνοι την άπλα τους, αδιαφορώντας αν στα μάτια των άλλων ηπείρων, η καινούργια τους ήπειρος, πάληωσε απότομα.

https://www.tanea.gr/2001/09/03/opinions/analwsima-eythraysti-athwotita/

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Πόσο δύσκολο να γίνει το προσωπικό, πολιτικό.

Τη νύχτα που έφτασε ο Καραμανλής στο Ελληνικό να αναλάβει τα ηνία της χώρας που είχε βρεθεί στο χείλος του γκρεμού, πενήντα χρόνια πριν, δεν...