Το χρυσαλιφούρφουρο είναι μεν χρυσό αλλά δεν λάμπει τόσο που να το ξεχωρίσεις εύκολα καθώς περπατάς. Περπατάμε βιαστικά συνήθως, δεν έχουμε μάτια για τα παράξενα λουλούδια. Περνάμε δίπλα από χρυσαλιφούρφουρα και δεν τα παίρνουμε είδηση, ενώ είναι εκεί και θα μας έλεγαν τα μυστικά μας, που δεν έχουμε δικά μας λόγια να τα πούμε.
Τα μεγάλα ταλέντα, οι καταπληκτικοί άνθρωποι, τα ανατρεπτικά
των εμποδίων της ψυχής έργα τέχνης, τα ξόρκια που ανοίγουν μαγικές λεωφόρους,
δεν είναι τεράστια, δεν κάνουν θόρυβο, δεν καλούν την μπάντα του Δήμου, και δεν
γίνονται προτομές. Είναι σαν τα χρυσαλιφούρφουρα, πρέπει να σκύψεις για να’
αγγίξεις τη χρυσόσκονη. Πρέπει να σταθείς για να σκεφτείς τι έχεις εισπράξει
από τον ψίθυρο τους.
Τα περασμένα Χριστούγεννα που μαζεύτηκαν τα παιδιά μου στο
σπίτι, κάθησαν στο πιάνο και τραγουδήσαμε μαζί το Χρυσαλιφούρφουρο, τη Ρόζα
Ροζαλία, το Γύρισα, ταξίδεψα πολύ, κι όλος ο κόσμος είναι σου λέω μια
Λιλιπούπολη. Το κάνουμε εορταστικά κάθε τόσο, προς τιμήν των διαδρομών της
παιδικής τους ηλικίας που γίνονταν συνοδεία της Λιλιπούπολης, εκείνης της χαράς
και της απελευθέρωσης μπροστά στις λέξεις και τις έννοιες, τα βάρη του βίου
γενικώς, που τους είχαν χαρίσει τα τραγούδια και οι ιστορίες. Αρχίζουμε με τα
πιο αστεία και συνεχίζουμε με τα πιο φανταστικά, με την κανονική έννοια της
λέξης, και τελειώνουμε με το Χρυσαλιφούρφουρο που είναι μαζί φανταστικό και
πραγματικό, με τη σοφία και την ομορφιά του. Κάποιον αγαπάς και δεν το ξέρει.
Επίσης, κάποιος σ’ αγαπά και δεν το ξέρεις. Εμείς αγαπούσαμε πολύ τη Μαριανίνα
Κριεζή. Είναι άνθρωπος της οικογένειας μας σε ό,τι απελευθερωτικό μπόρεσε να
βρει ως οικογένεια. Τώρα συνειδητοποιούμε πως χρυσαλιφούρφουρο ήταν εκείνη,
έτσι λεπτή και πολύτιμη, ευαίσθητη σε κάθε πνοή και κάθε άγγιγμα. Γεμάτη
μυστικές αλήθειες και μυστικά αστεία που σε βοηθάνε να προχωράς και να
ανακαλύπτεις. Ναι, τώρα βέβαια καταλαβαίνουμε, οικογενειακώς μάλιστα, ότι
υπήρξε γνήσιο ταλέντο κι έζησε και δημιούργησε σαν γνήσιο ταλέντο, απλό,
χαρούμενο, απελευθερωτικό γνήσιο ταλέντο, παιχνιδιάρικο, πλούσιο και
γενναιόδωρο. Θέλαμε κι άλλο, αλλά πόσο πια να ζητά κανείς; Εξάλλου εκεί είναι
πάντα τα λιβάδια της Λιλιπούπολης. Τώρα έχουν κάνει ψηφιοποίηση των εκπομπών
όλων. Αν περπατήσουμε ξανά εκεί, κάτι θα βρούμε σαν χρυσαλιφούρφουρο, σίγουρα
πράγματα, να σκύψουμε και να μας πει τα μυστικά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου