Με τον Κόλιν Φερθ είμαι ερωτευμένη σταθερά μετά το σήριαλ «Περηφάνια και προκατάληψη». Χάρηκα το ΄Οσκαρ του σαν γνήσια γκρούπι. Στο ρόλο του βασιλιά είχε λιγότερο σεξαπίλ αλλά η συγκινητική του βασιλική αδυναμία άξιζε δέκα θρόνους. Αν και πρέπει να παραδεχτούμε ότι οι ιστορίες με βασιλιάδες συγκινούν γενικότερα, κατά προτίμηση όταν είναι βρετανοί. Δεν είναι καλύτεροι από τους άλλους, απλώς εικονογραφήθηκαν εγκαίρως περισσότερο και πιο πειστικά, πήραν τη θέση των βασιλιάδων των παραμυθιών, κατά κάποιο τρόπο, χάρις στο Σαίξπηρ και άλλους σεναριογράφους, σα να κατάλαβαν πρώτοι ότι αν παράγουν εικονογραφία επιπέδου δεν θα μείνουν ποτέ χωρίς δουλειά.

2 σχόλια:
κι η θειά σε βασιλιά Βενιζέλο πιστεύει
κι' ο Πρόεδρος Βασιλιά σημαίνει ...
ορισμένου χρόνου!
κι' ο μύθος ποτέ δε τελειώνει
υπαρχουν δημοκρατες που ειναι βασιλικοτεροι του βασιλεως ως προς τη συμπεριφορα και τα χουγια...μια λεξη ειναι ο βασιλιας,την ουσια την δίνει το περιεχομενο...
κατα τ'αλλα ταυτιζομαι...λατρευω Collin Firth απο το Περηφανια και Προκαταληψη(απειρες φορες εχω παιξει το DVD των Νεων!)
Δημοσίευση σχολίου