Xαμηλά ο πήχυς

Κυριακή συννεφιασμένη και τα παιδιά παίζουν στο πάρκο. Μαζεύονται πάντα στο
κέντρο, στο πρώην σιντριβάνι. Πρώην, γιατί χρόνια τώρα δεν τινάζει νερό, είναι
κρίμα που αυτό τουλάχιστον δεν το πήρε ο Δήμος Αθηναίων, ο οποίος ειδικεύτηκε
στους πίδακες, αν μη τι άλλο. Εκεί γύρω στο παρτέρι, το γρασίδι έχει φουντώσει
απ' τις βροχές. Μια μικρή παράξενη ζούγκλα, διότι δεν το κούρεψαν φυσικά,
τραβάει τα παιδιά σαν μαγνήτης. Χάνονται οι γαμπίτσες τους στο χορτάρι,
χοροπηδάνε και φωνάζουν, ξυπνάει μέσα τους το πουλάρι. Και κάποια στιγμή,
μοιραία, ακούγονται τα δυνατά τους κλάματα, γιατί σκόνταψαν στην κρυμμένη
μεταλλική περίφραξη του παρτεριού. Στο χαμηλό ωραίο κιγκλίδωμα που είχε μπει
εκεί δεκαετίες πριν αποφασίσουν να παρατήσουν στην τύχη του το Πεδίον του
Άρεως. Τότε που το σχεδίασαν, πίστευαν ότι χρειάζονται όρια ανάμεσα στους
χώρους, δεν φαντάζονταν ότι θα μεταμορφώνονταν σε παγίδες. Μέχρι πέρυσι
ξεχώριζε το καγκελάκι, τώρα που ανήκει στην περίφημη Νομαρχία Αττικής,
ισοπεδώθηκε πλήρως. Τόσο υπεράνω είναι αυτή η Υπερνομαρχία, που προφανώς δεν
μπορεί ν' ασχοληθεί με ζητήματα χαμηλά, όπως το γρασίδι. Ας είναι κι αυτό
υπεράνω του κιγκλιδώματος. Με τι ασχολείται, κανένας δεν έχει καταλάβει
ακριβώς. Ούτε το σκέφτεται την ώρα που σκοντάφτει. Μανάδες, παιδιά, γέροι,
έφηβοι και πάσης φύσεως περιπατητές που λιμπίζονται το γρασιδάκι, τρώνε τα
μούτρα τους καθημερινά και απομακρύνονται πονεμένοι κι απορημένοι. Πώς να
ανεβάσεις ένα τόσο χαμηλό και ύπουλο ζήτημα στην προεκλογική καμπάνια; Κάποιος
βάζει χαμηλά τον πήχυ, κόντρα στην Ντόρα, που είπε ότι τον βάζει ψηλά. Εκτός
πια κι αν το κάνουν επίτηδες. Οι τωρινοί νεοδημοκράτες υπερνομάρχες, ως
ιδεολογικοί αντίπαλοι του Τζαννετάκου.

https://www.tanea.gr/2002/10/07/opinions/analwsima-xamila-o-pixys/