Μέρα των γυναικών

Δεν είναι αγωνιστικές οι εποχές μας. Δύσκολα σήμερα να βγουν στις πλατείες του
κόσμου οι γυναίκες, να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους. Ακόμα και η έννοια του
αγώνα περνάει κρίση, σα να έχει διαβεί πια κι αυτή την εποχή της αθωότητας. Κι
όμως, πόσα θα μπορούσαν να διεκδικήσουν οι γυναίκες... Το πρώτο και βασικό, να
ελέγχουν το σώμα τους, αυτό το δικαίωμα που υποτίθεται κατακτήθηκε στη Δύση,
πρέπει να το παλεύουν κάθε μέρα, η κάθε μια μονάχη, απέναντι σε χίλιες
απειλές. Από τη βία που ελλοχεύει έξω, τον φόβο, που ελλοχεύει μέσα, μέχρι τις
συζητήσεις που ξαναρχίζουν από διάφορους δήθεν φιλόσοφους και θρήσκους, για το
αν είναι ηθικό να επιτρέπεται η έκτρωση, και πότε αρχίζει να ζει το έμβρυο,
στον τρίτο μήνα ή τον δεύτερο αποκτά υπόσταση; Λες και μπορεί να ζήσει έμβρυο
χωρίς τη μάνα του στον πέμπτο μήνα ή τον έκτο... Πόσα θα μπορούσαν να
διεκδικήσουν οι γυναίκες στην Αφρική, στην Ασία, στην Αμερική, παντού όπου
στην υπομονή και την αντοχή τους στηρίζονται καθεστώτα καταπίεσης. Αν
ξεσηκώνονταν οι γυναίκες, αν ζητούσαν στοιχειώδη σεβασμό για την υποχρέωση που
η φύση τους έχει επιβάλει, να γεννούν παιδιά, να τα μεγαλώνουν, θα κλονίζονταν
οι δικτατορίες, θα έμεναν μετέωροι οι πόλεμοι, θα κατέρρεαν οι ανίκανες
ηγεσίες. Αν έπαιζαν οι γυναίκες μια φορά τη Λυσιστράτη, θα γεφυρώνονταν τα
χάσματα, θα άλλαζαν τα πάντα. Αλλά είμαστε μακριά από τέτοιο κλίμα. Σήμερα
μόνο, που θα μας φλομώσουν στα υποκριτικά μηνύματα, ας κρατήσουμε λίγο
ψύχραιμη τη σκέψη μας, να οραματιστούμε τι θα μπορούσε να γίνει αν... Αν οι
γυναίκες έβρισκαν τον τρόπο.
https://www.tanea.gr/2006/03/08/opinions/analwsima-mera-twn-gynaikwn/