Αγγλικά σκάνδαλα

H Αγγλία συγκλονίζεται από σκάνδαλα. Είναι πάντα σχετικό από τι μπορεί να
συγκλονιστεί ο κόσμος. Το σκάνδαλο λοιπόν στην Αγγλία είναι ότι ένας υπουργός
κατάφερε με μέσον να πάρει γρήγορα άδεια παραμονής η Φιλιππινέζα γκουβερνάντα
της ερωμένης του. Το ωραίο με τους Άγγλους, από ό,τι διαβάζουμε τουλάχιστον,
δεν είναι ότι ο υπουργός έχει ερωμένη, αλίμονο δα. Στο κάτω κάτω έχει μια
λογική, να φροντίσει για την γκουβερνάντα της ερωμένης, διότι χωρίς
γκουβερνάντα πώς θα έβρισκε χρόνο η μητέρα των παιδιών να τον συναντά; Αλλά η
άδεια παραμονής κάνει έξι μήνες να βγει κανονικά και σου λέει πώς είναι
δυνατόν να την παίρνει κάποια σε μισό μήνα; Τα υπόλοιπα δεν τους νοιάζουν,
πάντως οι σκανδαλοθηρικές εφημερίδες τα δημοσιεύουν καλού - κακού, να
βρίσκονται. Ότι η ερωμένη είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά και ο υπουργός
λέει ότι είναι δικά του τα παιδιά της - και τα δύο. Τα παιδιά το ξέρουν; Αυτό
δεν διευκρινίζεται ακόμα, αλλά φαντάζεστε αγωνία... και δράμα μέγα, διότι τι
φταίνε τα αθώα πλάσματα, έστω κι αν έχουν μπαμπά βιομήχανο και μητέρα άπιστη
και Φιλιπππινέζα γκουβερνάντα; Και πάμε παρακάτω: ο σύζυγος της ερωμένης, λέει
ότι δεν τον νοιάζουν τα γονίδια και τα παιδιά του είναι δικά του, εντελώς δικά
του, διότι τα μεγαλώνει και τα αγαπά. Ο δε υπουργός, ο οποίος λέγεται
Μπλάνκετ, είναι τυφλός εκ γενετής. Και διαβάζει σε Μπράιγ, έχει δε έναν σκύλο
εκπαιδευμένο να τον οδηγεί στην πόλη. Αυτά τα ολίγα. Τι να σου κάνουν και οι
σεναριογράφοι των σίριαλ ύστερα απ' όλα αυτά; Αβάσταχτο πια, η ζωή τόσο να
μιμείται την τέχνη!

https://www.tanea.gr/2004/12/06/opinions/analwsima-agglika-skandala/

Χορός αχόρευτος

Χορός πολύς ακούγεται, πολλές ατάκες πέφτουν. Μήνα σε γάμο ρίχνονται, μήνα σε
πανηγύρι; Σκληρό ροκ, λέει, και μαλακό μπλουζ και καντρίλιες. Σημειολογία της
κίνησης, από τους ακίνητους. Μεταφορές ανεπίτρεπτες για τον ανεόρταστο βίο
που διάγουμε, παραμονές εορτών.
 Μας κολάζετε, κύριοι. Αλλάξτε φρασεολογία επειγόντως. Ή τον χορτάσατε το χορό στα νιάτα σας ή δεν τον επιθυμήσατε ποτέ.
Δεν μπορούμε να στεκόμαστε μονίμως στην άκρη της πίστας και να παρατηρούμε τις
φιγούρες. Χριστούγεννα έρχονται, τα μαγαζιά γεμίσανε βραδινές τουαλέτες. Ρούχα
χορού σε παράταξη στους φωτισμένους δρόμους. Στενά μπούστα, φαρδιές φούστες,
ιδανικές για στροφογυρίσματα. Πού θα φορεθούν όλ' αυτά; Ποιος θα χορέψει και
σε τι χώρους, όχι το σκληρό ροκ, το οτιδήποτε, καλαματιανό, βαλσάκι, ταγκό ή
ομαδικό τσιφτετέλι, ντόπια παραλλαγή της λάγνας Ανατολής; 
Δεν υπάρχει χώρος, δεν υπάρχει ούτε χρόνος. Τα πολύ νεαρά παιδιά ξεροσταλιάζουν σε κάτι κλαμπ που τους καταστρέφουν τα τύμπανα των αυτιών και για να καταφέρουν να κουνήσουν στοιχειωδώς το κορμάκι τους, πρέπει να πρώτα να φτιαχτούν, να στριμωχτούν για να μη φαίνονται, ύστερα να περιμένουν το ξημέρωμα. Είναι σεμνά, είναι
ντροπαλά, είναι ανεκπαίδευτα. 
Λείπει ο χορός απ' τη ζωή μας. Για τους μεγαλύτερους δεν υπάρχει οδός, ούτε και πίστα. Η Βουλή θα ήταν καλή ιδέα, αν βγάζατε τα καθίσματα. Μας τη δανείζετε; Με πρόσκληση προς όλους τους καταπιεσμένους χορευτές τής επικράτειας; Δεν βλέπω τον κ. Κακλαμάνη να
συναινεί στην ιδέα. Γι' αυτό, παρακαλώ τους πολιτικούς, ας βρουν άλλον τομέα
παρομοιώσεων, μη μας θυμίζουν συνεχώς τους χορούς που δεν χορέψαμε, μη μας
κάνουν να νιώθουμε ότι περνάμε χορευτική κρίση, ως λαός και ως άνθρωποι.

https://www.tanea.gr/2001/12/04/opinions/analwsima-xoros-axoreytos/