To κόκκινο φαράγγι

Γιατί έχουν ονομάσει τον Άρη έτσι άραγε; Είχαν κατακτητικές διαθέσεις οι
πρώτοι αστρονόμοι που τον παρατήρησαν και αποφάσισαν το όνομά του; Ο θεός του
πολέμου θεωρήθηκε κατάλληλος επειδή αμέσως φαντάστηκαν οι άνθρωποι ότι θα
έπρεπε να πολεμήσουν με τα πράσινα ανθρωπάκια για να τον αποικίσουν; Μήπως οι
παλιοί αστρονόμοι, που ήταν και αστρολόγοι και διάβαζαν τη μοίρα των ανθρώπων
στ' άστρα, το είχαν διαβλέψει από την αρχή, ότι εκεί πάνω θα περπατούσε κάποτε
το μεγαλύτερο γήινο λέγκο και θα ήταν το έδαφός του το πρώτο που θα
φωτογραφιζόταν από άλλον πλανήτη;

Κι αν κρύβονται ακόμα κάπου τα πράσινα ανθρωπάκια, φυλάγοντας τη χλωροφύλλη
που θα έφτιαχνε οξυγόνο απαραίτητο στους Γήινους; Αν το κρατούν ζηλότυπα για
να μην μπορέσουμε να κατακτήσουμε τον πλανήτη τους; Παραδόθηκε έτσι απλά το
κόκκινο φαράγγι, είναι τόσο ανυπεράσπιστοι στο φως της φωτογραφικής μηχανής
αυτοί οι γυμνοί βράχοι; Πλησιάζουμε όλοι κι ακουμπάμε τα δάχτυλα σ' αυτό το
εκτεθειμένο χώμα. Αυτό που ήταν ένα ετερόφωτο σημάδι μέσα στη νύχτα, απέκτησε
υπόσταση με χώμα και με χρώμα, με βουνά, κοιλάδες, πλαγιές απαλές κι άλλες
απότομες, ανηφόρες και κατηφόρες, τσουλήθρες, κατρακύλες, κρυψώνες, σπηλιές.
Κι αν φυτέψουν ένα δέντρο εκεί, ένα χορτάρι άμα πιάσει, θα μπορέσουν οι
άνθρωποι να ορίσουν τη μοίρα του; Ίσως βλέπουμε για πρώτη φορά ένα μωρό του
Σύμπαντος που θα γίνει κάποτε πράσινο σαν τη Γη. Ίσως βλέπουμε απλώς την πρώτη
ερημιά από τις εννιά ερημιές που γυρίζουν σε μακρινές αποστάσεις γύρω από τον
ήλιο μας, σιωπηλές κι ακατοίκητες κι αφιλόξενες, χρήσιμες για να μας θυμίζουν
πόσο μόνοι είμαστε στην απεραντοσύνη.