Εξ αφορμής
Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα.
Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα, λέγαμε κάποτε κι εννοούσαμε
πως η επαρχία ήταν αδικημένη σε σχέση με το κέντρο. Τώρα πια η φράση έχει άλλο
νόημα, παρηγορητικό. Ευτυχώς δηλαδή, που η Αθήνα, η περιοχή η λεγόμενη Αθήνα,
δεν είναι ολόκληρη η Ελλάδα, αλλά μονάχα η μισή. Κι ευτυχώς που η άλλη μισή
έχει όλη την άπλα και γενικώς κάθε προσόν που ανταμείβει την υπομονή. Η επαρχία
με τους αργούς ρυθμούς της κέρδισε την εποχή την καλή, την εποχή της
συνείδησης, της φροντίδας, της μελέτης, της ανάπτυξης. Την εποχή της
πολυτέλειας, όπου μπορείς να ξοδεύεις χρήματα για να αναστηλώσεις το πατρικό
σου σπίτι και να σε δανείζει το κράτος, η Ευρώπη, το Υπουργείο Πολιτισμού και
να σε εκτιμούν οι συντοπίτες σου και να συγκινούνται οι τουρίστες.
Όποιος περιηγείται στις διακοπές γυρίζει πίσω στην Αθήνα σα
να μπαίνει σ’ άλλο κράτος ξαφνικά, που έχει ξεχάσει τους νόμους του. Η
αισθητική της Αθήνας, οι συνήθειες της, οι επιταγές της, τα άγχη της, η φριχτή
της κυκλοφορία, φαντάζουν ξεπερασμένα και τριτοκοσμικά. Γιατί να ζούμε σ’ αυτό
το χάλι, αναρωτιόμαστε κι έχουμε ξεχάσει ποιές σφιχτές ανάγκες, ποιές
στερήσεις, ποιά βιασύνη και ποιά δράματα, ποια φτώχεια και ποιές έχθρες τη
δημιούργησαν την άσχημη πρωτεύουσα. Πρωτεύουσα είν’ αυτή; Σαν τη μεγάλη αδερφή
πολυμελούς οικογενείας που γέρασε πρόωρα ενω΄τα μικρότερα παιδιά μόλις
ανθίζουν.
Ευτυχώς ο Σεπτέμβρης μας καλοσωρίζει μ’ ένα φθινόπωρα
αντάξιο των στερεοτύπων του. Η βροχή, αν εξαιρέσεις τις παρενέργειες της
βέβαια, είναι το δώρο που κάνει η υπόλοιπη Ελλάδα στην Αθήνα, έστω κι αν δεν
της αξίζει.
