Παρασκευή 19 Φεβρουαρίου 1999

Γουρούνια χωρίς φτερά

 

Εξ αφορμής

 

Γουρούνια χωρίς φτερά

 

              To δελτίο ξεπετάει τώρα στα γρήγορα τα του πολέμου και περνά στα δικά μας. Είδηση πρώτη: Κτηνοτρόφοι αμόλησαν τα γουρούνια τους στο Υπουργείο Γεωργίας. Τα βλέπουμε, ροζ, βρωμερά και ξαφνιασμένα να τριγυρνάνε στα γραφεία, να εξοικειώνονται, να δοκιμάζουν με τη ράχη το πάτωμα. Οι υπάλληλοι πανικόβλητοι, δεν θα ξαναφάνε χοιρινό στη ζωή τους.

              Είδηση δεύτερη: Στο νεκροταφείο Κερατσινίου η κηδεία δεν μπορεί να περάσει. Το έχουν κλείσει ως κεκορεσμένο και τώρα πάει να’ ανοίξει με αστυνομική συνοδεία. Οι κάτοικοι της περιοχής έχουν αντίρρηση. Μπροστά αυτοί, πίσω η κηδεία, ενδιαμέσως η Αστυνομία να σπρώχνει ένθεν και ένθεν. Φωνές, βρισιές, το φέρετρο ισοροπεί επικίνδυνα. Δεν έπεσε σε κανένα κεφάλι όση ώρα έβλεπα.

              Είδηση τρίτη: Μαύρη μεσίστεια σημαία στο κάστρο της Πάτμου. Η πόρτα αμπαρωμένη. Κατάληψη στη μονή έκαναν τρείς καλόγεροι που καθαιρέθηκαν από το Πατριαρχείο για οικονομικές ατασθαλίες σε βάρος της περιουσίας της μονής. Πολλοί νησιώτες τους υποστηρίζουν. Ελιπάνθη η Πάτμος από την περίσσεια της κληρονομίας; Ο φακός ανεβαίνει και μας τη δείχνει από ψηλά. Πανέμορφη, ονειρεμένη, πως να μην τη λιμπιστείς να κόψεις κάτι; Είναι κι ανεβασμένη η τιμή στο στρέμμα.

              Είδηση τέταρτη: Στη Ναύπακτο, ένας καθηγητής που είχε καταφέρει να σταματήσει η αυθαίρετη δόμηση της παραλίας με αίτηση στο Συμβούλιο Επικρατείας ξυλοκοπήθηκε από αγνώστους και νοσηλεύεται. Τον βλέπουμε στο νοσοκομείο, τουλούμι στο ξύλο τον έκαναν τον άνθρωπο. Κάτοικοι της Ναυπάκτου μιλάνε για τα αυθαίρετα στην κάμερα με το πρόσωπο παραμορφωμένο από κείνα τα κινούμενα τετράγωνα, για να μην αναγνωρίζονται. «Περιμένουμε τις μεταβατικές διατάξεις του νόμου», λέει ο δήμαρχος, χωρίς τετράγωνα.

              Ελλαδίτσα, Ελλαδίτσα, σε είχαμε πεθυμήσει..

                                                       Άννα Δαμιανίδη

Τρίτη 9 Φεβρουαρίου 1999

Ελληνική βραδυά

 

Εξ αφορμής

Ελληνική βραδυά.

 

              Φορούσε ένα πράσινο ανσάμπλ, φόρεμα- πανωφόρι, με χρυσή πόρπη στη μέση του στήθους και ήταν βαμμένη για το γάμο. Άφησε το παιδάκι να παίξει κι ετοιμάστηκε να φύγει. Θα ερχόταν να το πάρει σε τρείς ώρες. Όρθια, στην πόρτα, πρόλαβε κι εξέθεσε την κατάσταση των τσιγγάνων, που γεννούν κατά τη γνώμη της πολλά παιδιά, μόνο και μόνο για να παίρνουν τα επιδόματα που τους δίνει το κράτος. Ήταν αγανακτισμένη για την κρατική αυτή σπατάλη, αλλά δεν μπορούσε να εκθέσει ολόκληρη την αγανάκτηση της. Ο οικοδεσπότης την αποχαιρέτησε κι ύστερα κάθισε να κάνει κοινωνική συναναστροφή με τους υπόλοιπους γονείς. Η κουβέντα περιστράφηκε στα ηλεκτρονικά παιχνίδια. Τουλάχιστον ήταν ένα θέμα που άφηνε τους τσιγγάνους και τα παιδιά τους εκτός. Προς το παρόν.

              «Είναι τρομερό, είπε ένας μπαμπάς, όλη την ημέρα μπορούν να παίζουν αυτά τα χαζοπαίχνιδα, εάν τα’ αφήσεις.»

              Οι παρόντες συγκατένευσαν. Ένα παιδάκι είχε έρθει μ’ ένα γκαίημ μπόϋ στο χέρι, καθόταν στην άκρη μιας καρέκλας και κόντευε να πέσει κάτω από το πολύ που έσκυβε στη μικρή οθόνη.

              «Εμείς στο σπίτι δεν βάζουμε τέτοια πράγματα», εξήγησε η μαμά του. «Γι αυτό κάνει έτσι.

              «θα μας καταστρέψουν αυτά τα μηχανήματα» απεφάνθη ένας άλλος μπαμπάς. «Μικροί, μεγάλοι μ’ ένα μηχάνημα στο χέρι. Τηλέφωνα, κομπιούτερ, κινητά, θα καταστρέψουμε τους εγκεφάλους μας. Θα ξεχάσουμε να σκεπτόμαστε. Μόνο οι Εβραίοι θα σκέπτονται σε λίγο..»

              Κανένας δεν ζήτησε εξηγήσεις γι’ αυτό το σχόλιο, γιατί όρμησε μέσα μια καινούργια φουρνιά παιδιών κι έγινε κάμποση φασαρία. Ίσως πάλι και να είχαν καταλάβει κάτι που υπονοούνταν, ποιος ξέρει. Αυτός που το είπε, έφυγε σε λίγο κι ήρθαν άλλοι. Μπαμπάδες και μαμάδες που έφερναν τα παιδιά τους να παίξουν. Μπήκαν βγήκαν κι όταν  καταλαγιάσανε,,, άρχισε ξανά η συζήτηση.

                           -Πώς προχωράτε στο σχολείο; Προλαβαίνετε να τελειώσετε την ύλη;

              -Τι διάολο, δημοτικό είναι, δεν είχαν καταλήψεις.

              -Μπορεί όμως να είχαν Αλβανούς, που είναι χειρότεροι γιατί κάνουν κατάληψη μακράς διαρκείας.

              Μερικοί γέλασαν μ΄αυτό το καλαμπουράκι κι ο μπαμπάς που το είχε πεί ανέλαβε να εκθέσει τις τρομερές συνέπειες της εισβολής των αλβανοπαίδων στα δημοτικά. Έτσι η βραδυά που είχε αρχίσει μοντέρνα, με Τσιγγάνους κι Εβραίους, ολοκληρώθηκε κλασσικότερα, με Αλβανούς.

                                                       Άννα Δαμιανίδη

      

Τράνζιτο

Πέντε χιλιάδες πρόσφυγες Κοσοβάροι  θα περνούσαν από το αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης για να προωθηθούν σε χώρες της Ευρώπης και της Αμερική, απ’ αυτές τις ιμπεριαλιστικές, που τους παίρνουν για να ενισχύσουν την αντισερβική τους προπαγάνδα. Και στις ειδήσεις το έλεγαν με ύφος καθησυχαστικό, «θα τους παρασχεθούν οι πρώτες βοήθειες και θα αναχωρήσουν αμέσως. Δεν θα τους επιτραπεί να απομακρυνθούν από το αεροδρόμιο». Μην τυχόν και ανησυχήσουμε, ότι θα συναντήσουμε τις ψείρες και την ανεπιθύμητη μορφή τους μπροστά μας. Γιατί τόση συμπόνοια και τόσος αντι-ιμπεριαλισμός και τόση ευαισθησία, καλλιτεχνική και άλλη, τόσες ειρηνιστικές πορείες, τόσο ξύλο στις βάσεις του Νατο, τόσος ντόρος, τόσες αναλύσεις, τόσες συναυλίες, τόσα τραγούδια, τόση συμπαράσταση, δεν τους έπεισαν τους υπεύθυνους για την προώθηση των προσφύγων, ότι θα μπορούσαννα μείνουν εδώ έστω και πέντε άτομα, όχι πέντε χιλιάδες.  Δεν αποφάσισε κανένας να ρισκάρει τη συνάντηση Ελλήνων αντι-ιμπεριαλιστών, χριστιανών ορθοδόξων, τραγουδιστών και συγγραφέων,απλών αγανακτισμένων πολιτών, με Κοσοβάρους, πρόσφυγες, ή μάλλον τι πρόσφυγες; Εκτοπισμένους με τη βία, διότι περί αυτού πρόκειται. Γιατί άραγε;

              Με πέντε χιλιάδες ανθρώπους δεν θα άλλαζε η πληθυσμιακή μας σύνθεση,δεν θα υπήρχε απειλή να δημιουργηθεί μειονότητα Κοσοβάρων στην Ελλάδα, δεν θα τιναζόταν στον αέρα ο προϋπολογισμός, δεν θα αναστατωνόταν το οικοσύστημα. Με πέντε χιλιάδες ανθρώπους, θα μπορούσε στο μέλλον ο καθένας να λέει ότι δεν έχουμε προκατάληψη κατά τωνΚοσοβάρων, ότι κάθε καταπιεσμένο τον συντρέχουμε. Θα μπορούσαν τα κανάλια να κάνουν ωραία ρεπορτάζ κι ίσως να βγάλουν μερικούς στα παράθυρα με μεταφραστή, να τσακωθούν με τηνκυρία Κανέλλη.

              Φαίνεται ότι καλλιτέχνες, διανοούμενοι, αναλυτές, ορθόδοξοι κι άλλοι ευαίσθητοι, δεν ενδιαφέρονται πια να τους λένε μεροληπτικούς. Φτάνει να είναι κανείς αντι-ιμπεριαλιστής και να καταγγέλει τους Αμερικανούς. Τα υπόλοιπα δεν μετράνε, έχει επέλθει συμψηφισμός. Μπροστά στα εγκλήματα από αέρος, όσα συμβαίνουν στο έδαφος αποφασίσαμε να τα αγνοήσουμε πλήρως. Να φύγουν γρήγορα οι Κοσοβάροι από εδώ, να μην τους επιτραπεί να μολύνουν με αμφιβολίες τον καθαρό αέρα της υπέροχης αντι-ιμπεριαλιστικής συμπαράταξης στην οποία έχουμε περιπέσει.

 

                                                       Άννα Δαμιανίδη

Πόσο δύσκολο να γίνει το προσωπικό, πολιτικό.

Τη νύχτα που έφτασε ο Καραμανλής στο Ελληνικό να αναλάβει τα ηνία της χώρας που είχε βρεθεί στο χείλος του γκρεμού, πενήντα χρόνια πριν, δεν...