Το μικρό μαύρο φόρεμα

Πάντα με εξέπληττε η έκφραση «το μικρό μαύρο φόρεμα» Δεν καταλάβαινα πώς θα μπορούσε ένα μαύρο φόρεμα, για την ακρίβεια οποιουδήποτε χρώματος φόρεμα, πώς θα μπορούσε να είναι μικρό, αν το φορούσε μια μεγαλόσωμη; Ένοιωθα πολύ μεγαλόσωμη όταν ήμουν μικρή, και αγωνιούσα ότι δεν θα έμπαινα ποτέ σε μικρό μαύρο φόρεμα, το οποίο όσο μικρό κι αν ήταν, έμοιαζε κάτι πολύ μεγάλης σημασίας. Τα γυναικεία περιοδικά που με γαλούχησαν, έγραφαν διαρκώς γι αυτό: Πώς να φοράτε το μικρό μαύρο φόρεμα. Τι να μην φοράτε με το μικρό μαύρο φόρεμα. Πώς να είστε για να μπορείτε να φοράτε το μικρό μαύρο φόρεμα. Τι δεν ταιριάζει καθόλου με το μικρό μαύρο φόρεμα.

Κάποια στιγμή, στην προσπάθεια μου ν’ αποτινάξω την τυραννία του μικρού μαύρου φορέματος, αποφάσισα να εμβαθύνω στις γαλλικές λέξεις. Το μικρό μαύρο φόρεμα είναι μετάφραση του «la petite robe noire». Χα, στα γαλλικά το petite δεν σημαίνει απαραιτήτως «μικρό». Σημαίνει και κοντό, ειδικά για τους ανθρώπους. Άρα δεν εννοούσε ο Ζιβανσύ μικρό μαύρο φόρεμα όταν το πρωτολανσάρησε το βασανάκι αυτό, αλλά κοντό μαύρο φόρεμα. Απλούστατο. Δεν χρειάζεται να είσαι συλφίδα, να έχεις σώμα εφήβου, να είσαι μικρόσωμη για να το φορέσεις. Αρκεί να αποφασίσεις να επιδείξεις τα πόδια σου, τα οποία μπορεί να είναι και κοντά, και χοντρά, κι ό,τι θέλουν, όπως είχα ήδη διδαχθεί από τις τολμηρές μου συμπατριώτισσες στην ένδοξη εποχή που η μίνι φούστα άνοιγε δρόμους.

Οπλισμένη με αυτό το συμπέρασμα αποφάσισα να αντιμετωπίζω στο εξής ειρωνικά τη λατρεία για το μικρό μαύρο φόρεμα. Αυτό το πράγμα δεν υπήρχε, ήταν χαμένο στη μετάφραση, είχα καταλήξει! Αμ δε… Η σοφία μου δεν με παρηγόρησε για πολύν καιρό, αφού σύντομα διαπίστωσα ότι στ’ αγγλικά το petite  δεν είχε γίνει short, αλλά little, ή/ και  small. Το μεταφραστικό λάθος είχε απλωθεί με την κυρίαρχη γλώσσα και είχε κατακτήσει την υφήλιο. Ήθελα δεν ήθελα, έπρεπε να προσαρμοστώ στην αμείλικτη πραγματικότητα των μικρών μαύρων φορεμάτων.

Το αμετάκλητα μικρό μαύρο φόρεμα έχει στόχο να σε μικρύνει αν το φοράς.  Αν δεν ήταν τόσο μικρό, θα μπορούσε και να σε αδυνατίζει, όμως αφού είναι μικρό, αφήνει να φαίνονται τα μπράτσα, τα γόνατα, τα πόδια, οι μηροί ίσως. Κι ό,τι δεν καλύπτει από τη μικρή μαυρίλα θα πρέπει να είναι τέλειο, αρμονικό, διακριτικό, να μην εξέχει, να μη φουσκώνει, να μη στραβώνει, να μην κρεμάει, να μη ζαρώνει, να μην ασπρίζει με μια λέξη. Ό,τι περισσεύει να είναι κι αυτό μικρούλι και χαριτωμένο, αυστηρά. Θα πρέπει να στέκεσαι σωστά όταν φοράς μικρό μαύρο φόρεμα, να μην καμπουριάζεις, να έχεις ωραία σιλουέτα, εξυπακούεται, να μην είσαι όμως αλύγιστη αλλά λυγερή, να κινείσαι με χάρη. Δύσκολα όλ’ αυτά,  δικαίως τόσες συμβουλές και προφυλάξεις πριν επιχειρηθεί να φορεθεί.

Δεν φόρεσα ποτέ μου μικρό μαύρο φόρεμα.  Αντιπαθούσα τα μαύρα. Αν μπορούσα θα ντυνόμουν πάντα με τη μόδα που αγάπησα όταν μεγάλωνα, τα χίπικα φορέματα με τις φαρδιές λουλουδάτες φούστες. Αυτά όμως δεν είναι πια καθόλου της μόδας, ενώ το μικρό μαύρο φόρεμα έχει γίνει όραμα και ιδανικό, έχει ανέβει ψηλά στις αξίες της εμφάνισης, και δεν το γλυτώνουμε με τίποτα.