Τότε που ο Ιμπραήμ έσφαζε στην Πελοπόννησο κι έκαιγε, αποφάσισαν οι μεγάλες δυνάμεις να επέμβουν με κάποιο τρόπο επειδή η κοινή γνώμη στις χώρες τους είχε ξεσηκωθεί, ειδικά μετά το Μεσολόγγι, δεν ανεχόταν πια να βλέπει τους Ελληνες να σφάζονται χωρίς να κάνουν τίποτε. Υπήρχαν ήδη εφημερίδες τότε. Εκαναν συσκέψεις οι βασιλείς, έστειλαν τους ναυάρχους, ναυμάχησαν στο Ναυαρίνο.
Συμπαθάτε με που γράφω για το Ναυαρίνο, λόγω της επετείου διάβασα πολλά ωραία βιβλία, τα έχω φρέσκα. Για μένα που έζησα επί χούντας την επέτειο των 150 χρόνων του ’21, ήταν καινούργια χαρά να ξαναδώ την ελληνική Ιστορία. Δεν φανταζόμουν ότι θα ανακαλούσα τόσο σύντομα τις έννοιες του αγώνα εκείνου στη σημερινή πραγματικότητα, ας όψεται η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.
Ποιος να το έλεγε ότι θα βρισκόμασταν ξανά με σημαίες στα χέρια, εμείς που αφού στην εφηβεία φάγαμε τον εθνικισμό με το στανιό, τον αρνηθήκαμε για όλη την επόμενη ζωή, νομίζαμε. Αμ δε. Να που ο Χαντζόπουλος βάφει στο σκίτσο του με κίτρινο χρώμα το άσπρο της ελληνικής σημαίας, τα εθνικά χρώματα της Ουκρανίας στις συλλαβές που κρύβουν τη φράση «Ελευθερία ή θάνατος», διακόσια χρόνια μετά την Επανάσταση. Εθνική ανεξαρτησία για την Ουκρανία. Ακόμα τα έθνη. Πάντα τα έθνη. Και ο ΟΗΕ ηνωμένα έθνη είναι, που δεν καταφέρνουν βέβαια να ενωθούν, στη διαρκή προσπάθεια συνεννόησης. Ή στην παράσταση της προσπάθειας. Εχει κι αυτή τη σημασία της.
Πώς μπλέξαμε έτσι, εμείς που τραγουδούσαμε το Imagine του Τζον Λένον και ονειρευόμασταν να καταργηθούν τα σύνορα; Πώς βρεθήκαμε να κατρακυλάμε πίσω ξανά, δύο αιώνες ή έναν, ή μήπως τρεις, στο παρελθόν που νομίζαμε ότι έχει για πάντα τελειώσει; Σαν ανέτοιμοι από καιρό και καθόλου θαρραλέοι, θυμόμαστε, και συγκρίνουμε, και βρίσκουμε αναλογίες, και ξεροκαταπίνουμε από αμηχανία. Τι θα κάνουμε; Θα βγει τίποτε με τις κυρώσεις, τα ειρηνικά όπλα των ανέτοιμων και καθόλου θαρραλέων; Πόσος καιρός θα χρειαστεί; Μπορούμε χωρίς πετρέλαιο; Θα κερδίσει η Κίνα; Κι αν κερδίσει η Κίνα, τι ακόμα μπορούμε να χάσουμε, εμείς οι αιθεροβάμονες, οι οπαδοί του Τζον Λένον; Πάντα οι βίαιοι θα κερδίζουν κι οι ψυχροί υπολογιστές; Πάντα τα όπλα και οι πολεμοχαρείς θα κρατούν στα χέρια τους τη μοίρα των ανθρώπων;
Τι έλεγα για το Ναυαρίνο; Τίποτε, ωραία εποχή εκείνη με τα ιστιοφόρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου