Queer υποψήφιοι

Στην τέχνη οι παράξενες παρουσίες επιστρατεύονται για να τραβήξουν το βλέμμα και το στοχασμό στο αντίθετο τους, το κοινότυπο και αυτονόητο μέσα στο οποίο ζούμε και δεν προσέχουμε πια, τόσο το έχουμε συνηθίσει. Η επιστημονική φαντασία μπορεί να ασχολείται με μακρινούς γαλαξίες, στο βάθος των πιο απίθανων ιστοριών θα βρει κανείς πάντα τον πυρήνα των ανθρώπινων αναγκών, της ανθρώπινης ουσίας. Διαφορετικά η φαντασία δεν έχει νόημα και τα πρόσωπα δεν έχουν κανένα ενδιαφέρον.

Στην πολιτική οι παράξενες παρουσίες κάνουν το ίδιο ακριβώς, και θα μπορούσε να επαινέσει κανείς την ιδέα, τραβούν την προσοχή στις εκλογές, μια διαδικασία που έχει αρχίσει να μοιάζει με τις θεατρικές παραστάσεις, όχι με την έννοια της θεατρικότητας στην πολιτική, αυτή υπήρχε από τον καιρό του Ασουρμπανιμπάλ, αλλά λόγω της σπανιότητας των θεατών. Οι ψηφοφόροι δεν πάνε να ψηφίσουν, όπως δεν πάνε και θέατρο, κι ας κατακτήθηκε με αιματηρούς αγώνες το δικαίωμα στην ψήφο. Οπότε εμφανίζονται όλο και πιο παράδοξοι υποψήφιοι, όλο και πιο απρόσμενοι και άσχετοι με την πολιτική, με την ελπίδα ότι θα βγάλουν τα εγγόνια και δισέγγονα των αγωνιστών για το δικαίωμα της ψήφου από την βαθιά τους απάθεια. Συμβαίνει παντού, αλλά εδώ που έχουμε ζήσει το ‘παράξενο ελληνικό κύμα’ στο σινεμά, μπορούμε να διαπιστώσουμε με ονομασία προέλευσης ότι το κύμα των παράξενων υποψηφίων για τις ευρωεκλογές και για τους δήμους είναι ακόμα πιο παράξενο και δεν μοιάζει καν με κύμα, αλλά με ανεμοστρόβιλο που διαρκώς πλησιάζει κι όταν περνά από την πόλη μας δεν τον νοιώθουμε καν, έχει πάρει μαζί του κάθε αίσθηση πολιτικής ζωής, έχει φύγει και μας έχει αφήσει σε μια γλυκιά νάρκη.

Τέλος πάντων, από τις ευρωεκλογές θυμόμαστε ότι είναι κάποια βραβεία συνολικής προσφοράς που σε στέλνουν μακριά από δω, στο σκοτεινό Στρασβούργο και τις βροχερές Βρυξέλλες, αλλά ανταμείβεσαι με εξαιρετικό μισθό, οπότε κάπως παρηγοριέσαι, και δεν χρειάζεται να θυμόμαστε ότι οι βουλευτές αυτοί αντιπροσωπεύουν τη χώρα σε ένα κοινοβούλιο που θα μπορούσε να είναι το μέλλον της Ενωμένης Ευρώπης, αν το ήθελαν, αλλά μάλλον δεν χολοσκάνε για τέτοια οι τραγουδίστριες και οι επιχειρηματίες που εμφανίζονται για να ψηφιστούν. Ούτε κι οι ψηφοφόροι, που κανείς δεν θέλει να δυσαρεστήσει θυμίζοντας πως κακοί Ευρωπαίοι θα πάρουν μακριά τους αγαπημένους παράξενους τύπους, μήπως και στεναχωρηθούν και δεν τους ψηφίσουν τελικά.