Διαβαζω τη βιογραφία του Ερασμου από τον Στεφαν Τσβάιχ και σκέφτομαι ότι θα έπρεπε τα παιδιά που καταφέρνουν να πάνε σε ευρωπαϊκα πανεπιστήμια με Erasmus, να διαβάζουν υποχρεωτικά αυτό το βιβλίο και να γράφουν υποχρεωτικά μια περίληψη, για να μαθαίνουν σε τρυφερή ηλικια ποιος ήταν ο Ερασμος και τι οραματίστηκε για την Ευρώπη, την ενωμένη Ευρώπη που πέντε αιωνες μετά ακόμα δεν καταφέρνει να ενωθεί, τις Ηνωμενες Πολιτειες της Ευρωπης, πριν γεράσουν κι ολ αυτά είναι γνώσεις άχρηστες.
Το πορτραίτο του από τον Χανς Χολμπάιν το είχα φωτογραφίσει στην National Gallery του Λονδίνου.
(Πώς τη λέμε ελληνικά τη National Gallery; Εθνική πινακοθήκη; Δεν μου αρέσει) Σε ώριμη ηλικία, ακουμπά το χέρι του σε ένα βιβλίο που λέγεται «ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΡΟΝΟΙ» και εννοεί «Οι άθλοι του Ηρακλέους». Κατά τον Τσβάιχ, ο Χολμπάιν, ή ο ίδιος ο Ερασμος, ήθελαν να συμβολίσουν τους δικούς του άθλους, του Εράσμου.
Ο Τσβάιχ περιγράφει τη σύγκρουση δυο ομοϊδεατων στη βιογραφία του Εράσμου, του Λούθηρου και του Εράσμου. Ο Ερασμος, αν και είχε ανοίξει το δρόμο προς την αμφισβήτηση, δεν ήθελε να πάρει μέρος στη σύγκρουση με τον πάπα. Τον πίεζαν οι παπικοί να πάει με το μέρος τους, τον πίεζαν οι μεταρρυθμιστές να εκφραστεί επιτέλους ξεκάθαρα υπέρ τους, τίποτε αυτός. Στο τέλος αντάλλαξαν επιστολές με τον Λούθηρο και βιβλία, πολύ επιθετικά εκατερωθεν. Ο Ερασμος ήθελε να λυθουν οι αντιθέσεις ειρηνικά, ο Λούθηρος ξέρουμε τι έκανε. Όλοι τα έβαλαν με τον Έρασμο, όπως όλοι τα βάζουν πάντα με τους ειρηνιστές.
Όταν του είπαν ότι είναι δειλός, απάντησε ότι αυτό θα ήταν ελάττωμα αν ήταν στρατιώτης.
Φωτογράφισα αυτό το πορτρέτο του Λούθηρου σε μια εκκλησία στο Αμβουργο. Κάτι για το θάνατο λεει στα Λατινικά, αν μπορεί καποιος να το μεταφράσει… Κανένας φοιτητής Erasmus?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου