Μαμά με ποιον είσαι σήμερα;

Αυτά τα εξοντωτικά μετασχολικά διλήμματα δεν τα αντέχω. Πρωί πρωί να σε ρωτάνε
με ποιον είσαι μεταξύ Ιαπωνίας και Τουρκίας και το μεσημέρι με ποιον είσαι
μεταξύ Ιταλίας και Κορέας. Έχει βαρέσει καμπανάκι το μυαλό μου με τους
συνδυασμούς του Μουντιάλ. Και είμαι συνεχώς με αυτούς που χάνουν, από έμφυτη
κλίση, φαίνεται, προς τους λούζερ. Δεν τους αντέχω τους νικητές. Μέσα στη
ζέστη, με τους δημοσιογράφους να μισοαπεργούν στο ραδιόφωνο και να μας
βομβαρδίζουν ανυπεράσπιστους οι διαφημίσεις για κλιματιστικά. Ριγμένοι σαν
γατιά στους καναπέδες και η χαλάρωση να μην αναπληρώνει το βάσανο της ημέρας.
Δεν είμαι με τους Γιαπωνέζους, λοιπόν, μου φτάνει που αγόρασα κλιματιστικό.
Είμαι με την Τουρκία και την Ιταλία, είναι γείτονες. Αν μάθουμε να αγαπάμε
τους γείτονες, ίσως κερδίσουμε κάποτε στη Γιουροβίζιον. Μήπως οι αληθινοί μας
γείτονες είναι πια οι Γιαπωνέζοι, έτσι που περιφερόμαστε από κλιματιστικό σε
κλιματιστικό; Ε, όχι, ας το ανάβω το ρημάδι, δεν τους υποστηρίζω και στο
ποδόσφαιρο, θα αντισταθώ κι εγώ σε κάτι. Οι φίλοι μου είναι όλοι με
αφρικανικές και νοτιοαμερικανικές ομάδες όταν παίζουν εναντίον ευρωπαϊκών, για
να αντιστέκονται σ' αυτό που είναι οι ίδιοι. Εγώ θα αντισταθώ στην
επικυριαρχία των γιαπωνέζικων κλιματιστικών και αυτοκινήτων και τουριστών. Θα
υποστηρίξω έως το τέλος τις ομάδες της πατρίδας Ευρώπης, να έχουν και τα
παιδιά έναν μπούσουλα να διαλέγουν. Ίσως κερδίσει η Αγγλία και σηκώσουμε
κεφάλι. Την Ιταλία την καρατομήσανε μ' εκείνα τα τύμπανα γύρω γύρω οι
Κορεάτες. Αν πάλι καταφέρατε να είστε με την Κορέα, θαυμάζω την
αποστασιοποίησή σας. Η δε Τουρκία κέρδισε. Μήπως φταίει που την υποστηρίξαμε;

https://www.tanea.gr/2002/06/19/opinions/analwsima-mama-me-poion-eisai-simera/

Χαμένο τοπίο

Τους καταλαβαίνω αυτούς τους αρμόδιους του 2004 που πρέπει να μαζέψουν
εθελοντές. Μάνα είμαι κι εγώ και πονώ. Τα πάθη και οι περιπέτειες της φυλής με
έχουν προικίσει με το γνωστό άγχος κάθε σύγχρονης Ελληνίδας και Έλληνα. Μην
πιαστώ κορόιδο στη ζωή. Άγχος που μεταβιβάζεται ως υψίστη παράδοση από γενιά
σε γενιά. Και προφανώς ξυπνά αυτομάτως μπροστά στη λέξη εθελοντής. Γίνεται
ταυτόχρονη μετάφραση. Εθελοντής ίσον «κορόιδο που δουλεύει τσάμπα, ενώ οι
άλλοι τα παίρνουν». Πώς αλλιώς, παρά με κλασικά ρουσφετόμορφα κίνητρα, να
βρεις εθελοντές στη χώρα των μη κορόιδων; Ωστόσο θα μπορούσαν να ρισκάρουν μια
προσπάθεια. Να ψάξουν μήπως κάτω από τις μάζες των καταπιεσμένων από τον φόβο
της εκμετάλλευσης πολιτών, κρύβονται οι ντροπαλοί γενναιόδωροι. Αυτοί που
κάνουν «κρα» για λίγη προσφορά, λίγη κοινή εργασία, λίγη συμμετοχή στο
πανηγύρι - έως και πολλή - αλλά ντρέπονται να το ομολογήσουν. Πώς να
τολμήσουν; Σίγουρα θα τους κογιονάρουν οι γείτονες, θα τους ειρωνευτούν οι
φίλοι και θα τους οικτίρουν οι συγγενείς. Άσε που οπωσδήποτε θα τους μαλώσει η
μαμά τους. Αναγκαστικά ξεχνούν τη χαρά της προσφοράς, για λόγους κοινωνικής
αποδοχής. Ωστόσο εδώ μιλάμε για πανηγύρι. Για μια σπουδαία γιορτή που θα
μείνει στη μνήμη και θα δώσει ευκαιρίες για εμπειρίες και γνωριμίες. Η αρχή θα
ήταν δύσκολη, να βρεθεί ο πρώτος τολμηρός, που θα ξεπερνούσε τα φράγματα των
προκαταλήψεων. Θ' ακολουθούσαν άλλοι, πλήθη με χαμόγελα εμπιστοσύνης. Ένα
σπάνιο ελληνικό τοπίο θα αντικρύζαμε. Αλλά τώρα, με τα διπλώματα και τις
βεβαιώσεις, δεν θα μάθουμε ποτέ τι είδους φάτσα θα είχε αυτός ο πρώτος και πώς
θα χαμογελούσαν οι επόμενοι.

https://www.tanea.gr/2002/06/13/opinions/analwsima-xameno-topio/