Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2002

Σε τούτα δω τα μάρμαρα

Απ' έξω μαυροφόρα απελπισιά... Όχι, όχι, αυτό είναι από αλλού. Απέξω πεζοδρόμιο με μάρμαρα. Μάλιστα, μάρμαρα, γκρίζα και λευκά, Πεντέλης ίσως ή Πάρου. Και παρτέρι στη γωνία και δέντρα στο προαύλιο. Και πεζόδρομος. Αλλά πάνω στα μάρμαρα μαζεμένη η μεγαλύτερη, πυκνότερη και εντατικότερη βρώμα της γειτονιάς. Τα μάρμαρα αυτά, τα μοναδικά της περιοχής, στολισμένα από το χάραμα με όλες τις δυνατές  ποικιλίες σκυλίσιων περιττωμάτων. Το παρτέρι να έχει ατύπως οριστεί τελικό καταφύγιο κάθε καμένου, κατεστραμμένου, ξεκοιλιασμένου και γενικώς αγρίως ταλαιπωρημένου επίπλου των πέριξ τετραγώνων.
Γιατί άραγε οι κάτοικοι των γύρω πολυκατοικιών διαλέξουν το συγκεκριμένο πεζοδρόμιο για να φέρουν τα σκυλιά τους, ν' αμολήσουν τα σκουπίδια τους, και να εκφράσουν την περιφρόνησή τους γενικώς προς την έννοια της πόλης και της κοινότητας; Διότι στο τετράγωνο στεγάζεται σχολείο. Δυο γυμνάσι ακαι δυο λύκεια εναλλάξ. Κάθε πρωί ακούγεται στο μεγάφωνο η φωνή του διευθυντή να προσπαθεί να προσδώσει κύρος στη δουλειά του με άχαρη αυστηρότητα. Και μέρα νύχτα η γειτονιά ανταποκρίνεται στην προσπάθεια του, πετώντας τα χειρ΄τοερα των αχρήστων της. Σύμφωνα με χτεσινό γκάλοπ, για την κατάσταση των σχολικών κτιρίων φταίνε κατά 20% οι Δήμοι (που δεν έχουν μονίμως εργάτες καθαριότητας εκεί;) οι νομαρχίες και η κυβέρνηση από 37 και 32% αντιστοίχως, (που δεν τοποθετούν επιστάτες ή μάλλον σεκιουριτάδες που τώρα πια πείθουν περισσότερο;) ποσοστό 9,7% δεν ξέρουν τι φταίει. Οι πολίτες δεν φταίνε. Αν δεν πετάξουν το καμένο τους στρώμα στο παρτεράκι του σχολείου, να υποστεί επιστημονική ανάλυση, να διδαχθούν τα παιδιά το νόημα της φθοράς και της εκμετάλλευσης, πού θα το πετάξουν; 

Πόσο δύσκολο να γίνει το προσωπικό, πολιτικό.

Τη νύχτα που έφτασε ο Καραμανλής στο Ελληνικό να αναλάβει τα ηνία της χώρας που είχε βρεθεί στο χείλος του γκρεμού, πενήντα χρόνια πριν, δεν...