Τέλος της σχολικής χρονιάς

Βόλτα γνωριμίας με την αιγυπτιακή κουζίνα

H σχολική χρονιά τελειώνει. Ακόμα με σχολικές χρονιές μετράμε τη ζωή μας. Την Κυριακή έχουμε εκλογές, μπορεί όλα ν' αλλάξουν, να μείνουν ίδια, να γίνουν ελαφρώς χειρότερα, να γίνουν πολύ πολύ χειρότερα. Έχω δηλώσει ότι θα ψηφίσω ΠαΣοΚ, αλλά στο μεταξύ ο Βενιζέλος απειλεί να διαγράψει τον Ραγκούση, κι εγώ πιο πολύ για τον Ραγκούση και το νόμο περί ιθαγένειας θα το ψηφίσω το ΠαΣοΚ. Γιατί καλές είναι οι κουβέντες, αλλά σε μια κοινωνία τόσο βαθιά αντιδραστική το να προχωράς σε ένα νόμο που ξεκουνάει όχι μόνο ριζωμένες αντιλήψεις αλλά και απαρχαιωμένο δίκαιο, είναι πολύ πιο επαναστατικό απο το να στήνεις απεργία πείνας στη Νομική ερεθίζοντας όλα τα ρατσιστικά ένστικτα των νοικοκυρέων.
Και για τα Πανεπιστήμια θα το ψηφίσω, αν το ψηφίσω τελικά, για το νόμο στον οποίο αντέδρασαν πολλοί της ΔημΑρ και γι αυτό διστάζω να την ψηφίσω εκείνη. Ζώντας με έναν καθηγητή Πανεπιστημίου τα τελευταία χρόνια, βλέποντας τις καθημερινές του προσπάθειες για πράγματα απλά και αυτονόητα, τις μάχες που έδινε και έχανε, την πίκρα που τον πλημμύριζε, ακούγοντας περιστατικά αδιανόητα, πηγαίνοντας κι εγώ εθελοντικά σε μερικά πρακτικά μαθήματα στα ΑΕΙ, έβλεπα ότι χρειαζόταν μια μεταρρύθμιση. Και καλά τα λόγια, αλλά το κόστος τελικά το σήκωσε η Διαμαντοπούλου, όσο κι αν δεν είναι συμπαθής, αλλά πως να γίνει συμπαθής μια γυναίκα στην εξουσία; Είμαστε γεμάτοι στερεότυπα, δείτε πόσο εύκολα τις αντιπαθούμε και τις ειρωνευόμαστε, πόσο πιο αμήχανες είναι στο πετσί τους, πόσο πιο δύσκολα στέκονται απο τους άντρες.
Η σχολική χρονιά τελειώνει. Τέλειωσαν και τα μαθήματα ελληνικών που έκανα στην Αγορά της Κυψέλης. Όπως τους είχα πει, δεν θα συνεχίσω απο Σεπτέμβρη, αν δεν λυθεί το θέμα της κατάληψης. Είχε ξεκινήσει με άνοιγμα της Αγοράς, τα πρώτα χρόνια ερχόταν πολύς κόσμος, καλλιτέχνες, σχολεία, γίνονταν πράγματα, τώρα μένει κλειστή ως το βράδυ και δύσκολα πια οργανώνονται εκδηλώσεις. Τον τελευταίο χρόνο στέγασε όλα τα ριζοσπαστικά 'κινήματα' απο το "Δεν πληρώνω" μέχρι την Κερατέα, ο κόσμος της γειτονιάς απομακρύνθηκε, και δεν έγινε προσπάθεια συνενόησης με τον Δήμο, για να μη φανεί κάποια πρόθεση συμβιβασμού. Ο τσαμπουκάς πάνω απ' όλα. Με λύπη μου σταματώ να συμμετέχω, γιατί η επαφή με τους μετανάστες μου δίνει μεγάλη χαρά. Κι όμως, όταν το ανακοίνωσα στην ομάδα του Σχολείου, αφού εξήγησα τους λόγους και η πρόταση μου μειοψήφησε, μου είπε μια συνομήλικη μου γυναίκα, και λίγο μεγαλύτερη: "Νομίζω ότι έψαχνες αφορμή να φύγεις!" Αυτή την ανάγκη, να σε μειώσουν όταν διαφωνείς, τη θυμάμαι στους αριστερούς απο τα χρόνια του Πανεπιστημίου. Έλεγες καμιά φορά ότι θα ωρίμαζαν με τα χρόνια. Δεν ωριμάζουν.
Συνέχισα τα μαθήματα μέχρι να τελειώσει η σχολική χρονιά. Φέτος δέθηκα με τους μαθητές απίστευτα, πήγαμε βόλτες στην Αθήνα, μέχρι και στο Σούνιο. Ελπίζω να βρω έναν τρόπο να τους βλέπω του χρόνου, απο Σεπτέμβρη δηλαδή.
Είναι όλα τόσο ρευστά μπροστά στο καλοκαίρι.