Να είχε κι ένα παγκάκι!

Aν είχε παγκάκια στη σκιά θα έχανετ σοβαρότητα το ίδρυμα;

Κυριακή απογευματάκι, ο ήλιος καίει, οι εκλογές συνεχίζονται για λίγες ακόμα ώρες, η Αθήνα είναι άδεια, φυσάει τρομερά, μερικά χαρτιά στροβιλίζονται στον αέρα και περιέργως υπάρχει κόσμος στο χώρο μπροστά στην Ακαδημία, ο οποίος χώρος, επίσης περιέργως, είναι σχετικά καθαρός. Κουρεμένο το γρασίδι, σκουπισμένα τα πεζοδρόμια. Και υπάρχουν ακόμα και παιδιά, αυτό το σπάνιο είδος, αυτό το άφαντο. Τρέχουν πάνω στο γρασίδι, το ένα κρατάει νεροπίστολο. Κάνει τόση ζέστη, και ποιος δεν θα' θελε λίγο κατάβρεγμα; Ένας τουρίστας βρίσκει το κουράγιο κι ανεβαίνει στα σκαλιά, να τον βγάλουν φωτογραφία απο κάτω. Μα τι είναι όλοι αυτοί που στέκονται έτσι μαζεμένοι μπροστά στην Ακαδημία, λες και είναι αξιοθέατο; Όχι πως δεν είναι δηλαδή, αλλά δεν προσφέρεται, δεν έχει να σταθείς, δεν έχει να διαβάσεις, δεν έχει να καθίσεις. Ένα παγκάκι δεν έχει. Τίποτε, να μην αναπαύεται ο κόσμος ποτέ μπροστά στο σεπτό αυτό ίδρυμα, να μη χαλαρώνει ο πάσα ένας. Να διαβαίνεις μπροστά της με δέος. Γι αυτό είναι πάντα έρημη, παραδομένη στα γκράφιτι, στα βαποράκια και στα περιστέρια.

Μόνο τα παιδιά των μεταναστών ξέρουν την αληθινή Αθήνα

Βγάζω να φωτογραφίσω τους ανθρώπους, είναι λουόμενοι που γυρίζουν απο τη θάλασσα. Τους έφερε το εξπρές λεωφορείο απο την παραλία, τώρα περιμένουν τη συγκοινωνία να πάνε στις γειτονιές τους, κι έχουν μαζευτεί στην τσιγκούνικη σκιά απο τις νεραντζιές. Και στη στάση του τρόλεϊ έχουν στρωθεί τέσσερα ξανθά πιτσιρίκια πολωνικής καταγωγής με τα μαλλιά βρεγμένα ακόμα απο τη θάλασσα και παίζουν με τις σαγιονάρες τους.
Έρημες οι παράγκες που στήσανε τα κόμματα προεκλογικά, περιμένουν να τις σηκώσουν. Για μια σπάνια στιγμή το πεζοδρόμιο είναι αληθινό πεζοδρόμιο. Το παιδικό παιχνίδι το ζωντάνεψε, σα μαγικό ραβδί. Να επιτέλους παιδάκια που σε λίγα χρόνια θα περνάνε απο την Πανεπιστημίου και θα έχουν να θυμούνται ότι κάποτε κάθισαν εκεί κι έπαιξαν, αστειεύτηκαν, δίψασαν, περίμεναν, κάτι άφησαν τέλος πάντων, έστω λίγο ιδρώτα στον μεταλλικό πάγκο, και κάτι πήραν μαζί τους, μια εικόνα. Πηγαίναμε για μπάνιο όταν ήμασταν παιδιά, θα λένε, περιμέναμε το τρόλεϊ στην Ακαδημία.
Μπορεί να θυμούνται με συμπάθεια μια ζεστή Κυριακή, που γίνονταν οι κρίσιμες εκλογές για τη χώρα κι εκείνα ήταν γεμάτα ακόμα απο τη θαλασσινή δροσιά.
Από το Protagon http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.stigmes&id=16250