Ο ένας στο ρόλο του άλλου

Είναι κρίμα, και σε αυτές τις εκλογές τα υποψήφια κόμματα δεν θέλησαν να δώσουν ένα κοινωνικό υπόδειγμα συμπεριφοράς παραιτούμενα από την κρατική επιδότηση. Με κρατικά λεφτά ξανακάνουν καμπάνια και προβάλουν κατευθύνσεις βουτηγμένες στην παρεξήγηση.

Η Νέα Δημοκρατία εμφανίζεται φιλοευρωπαϊκή, σα να είδε όραμα το γερο Καραμανλή τον ξεχασμένο. Τι Ευρώπη θέλουν οι εθνικιστές μαζεμένοι εκεί μέσα;, οι άνθρωποι που δημιούργησαν (και άρμεξαν) το Μακεδονικό; Η Ευρώπη είναι  ζωντανή ελπίδα πολιτικής ένωσης, πώς θα συνομιλήσουν οι στενόμυαλοι δήθεν πατριώτες της ΝΔ για την παραίτηση των κρατών από μέρος της κυριαρχίας τους υπέρ της ευρωπαϊκής συνομοσπονδίας;

Αυτό που προβάλει η ΝΔ, το πολέμησε λυσσασμένα μέχρι πριν λίγους μήνες. Δεν ξέρει να το κάνει.

Ο Σύριζα θα ήταν ίσως καταλληλότερος, αφού οι μαρξιστές κάποτε ήταν διεθνιστές και αντιεθνικιστές. Αλλά τώρα ο Σύριζα έχει γίνει εθνικιστής όπως ήταν κάποτε η δεξιά, (κι όπως είναι ακόμα στο βάθος). Ο ένας βρίσκεται στο ρόλο του άλλου. Είναι να τρελαίνεσαι.

Συμφωνώ με το Σύριζα όταν υπερασπίζεται τους μετανάστες, συμφωνώ με τη ΝΔ όταν δηλώνει πως χρειαζόμαστε την Ευρώπη, πως πρέπει να τηρήσουμε τη συμφωνία με τους δανειστές. Θα ψήφιζα ένα κόμμα που θα συνδύαζε αυτά τα δύο, σεβασμό στα ανθρώπινα δικαιώματα, ουσιαστικό, όχι χρήση της δυστυχίας των μεταναστών για ανατροπές, και πάλη για παραμονή στην Ευρώπη και στο ευρώ. Και ναι, αγώνα για το σεβασμό της δανειακής σύμβασης.

Θα ψηφίσω μάλλον ΠαΣοκ, όχι επειδή είναι μικρό κόμμα, αλλά επειδή έχει στο πρόγραμμα του το χωρισμό της εκκλησίας από το κράτος, κι ας μην τον έκανε ποτέ, επειδή έφτιαξε το νόμο για την ιθαγένεια, επειδή έχει τις πιο κοντινές στη σοσιαλδημοκρατία απόψεις,  κι ας κάνει ό,τι μπορεί ο προεκλογικός Βενιζέλος για να ακυρώσει τη δουλειά του επί κυβέρνησης Παπαδήμου.

Σε κάθε περίπτωση, η κατάσταση είναι χειρότερη από ό,τι στις προηγούμενες εκλογές και τα δυο πρώτα κόμματα είναι χειρότερα από τα δυο πρώτα κόμματα όλων των προηγούμενων εκλογών. Το πιο αισιόδοξο σενάριο είναι η συνεργασία. Έστω και σαν υπόδειγμα συμπεριφοράς, έχοντας πια φτάσει στον πάτο.

Εκτός κι αν έχει κι άλλο παρακάτω. 

Από το free press Εξώστης http://www.exostispress.gr/Ekloges-432