Παρασκευή 23 Μαρτίου 2012

Τα ξέρουμε όλα


Οι Γάλλοι επειδή δεν ξέρουν τίποτε έχουν γεμίσει τον τόπο
με ταμπέλες και επιγραφές
Όλα λάθος τα έγραψα για τα μνημεία στη Θεσσαλονίκη. Δεν το λένε έτσι το χαμάμ εκείνο, το λένε αλλιώς. Και το Γενί τζαμί δεν είναι αυτό που νόμιζα, σύμφωνα με τα σχόλια των αναγνωστών που με διόρθωναν. Έκανα πολλά λάθη φαίνεται, και μαζί μου το φυλλάδιο του Υπουργείου Πολιτισμού που είχα βρει σε κάποιο από τα χαμάμ (αμ δεν την ξαναπατάω να γράψω όνομα) και το οποίο προοριζόταν για αγγλόφωνους τουρίστες. Οι θεσσαλονικιοί που ξέρουν ήταν πολύ αυστηροί μαζί μου, κι ας είχα ομολογήσει από την πρώτη παράγραφο ότι δεν είχα ιδέα για το ποια ήταν τα μνημεία, ότι παιδεύτηκα πολύ να τα βρω.
Προσπάθησα λοιπόν να φανταστώ τι έχει να γίνει στο Δημαρχείο αν αποφασίσουν να βάλουν ταμπέλες στα μνημεία. Ποιοι θα τις γράψουν, ποιος θα αποφασίσει αν είναι σωστές; Ένα ντοκτορά Ιστορίας θα αρκεί για να μπορεί να τις συντάξει  κάποιος, ή θα πρέπει να είναι και καθηγητής διορισμένος; Ποιοι θα τις διορθώσουν; Θα περάσει από έγκριση της Ακαδημίας η κάθε ταμπέλα, ή μόνο μια επιτροπή του δήμου θα αρκεί; Κι εν ολίγοις, αν, λέμε αν, αποφασιστεί να μπουν οι ταμπέλες, θα προλάβω να τις δω σε αυτή τη ζωή, ή θα έχω γίνει ένα ακόμα φάντασμα στην πόλη των φαντασμάτων;
Το πρόβλημα δεν υπάρχει μόνο στη Θεσσαλονίκη, κακά τα ψέματα. Και στην Αθήνα περπατάς στην Πανεπιστημίου, που θέλουν να την κάνουν και πεζόδρομο τρομάρα της, και δεν υπάρχει μια επιγραφούλα μπροστά στην Ακαδημία, το Πανεπιστήμιο και τη Βιβλιοθήκη. Βέβαια για όσους ξέρουν ελληνικά, η Ακαδημία ειδικά προσφέρει μια μεγάλη γκάμα από ανατρεπτικά γκράφιτι στον τοίχο του πεζοδρόμου. Πρέπει να αρκεστεί κανείς σ’ αυτά και τα υπόλοιπα ας τα βρει στον τουριστικό οδηγό, όπως με προέτρεψαν κι εμένα να κάνω μερικοί θεσσαλονικείς.
Έτσι είναι φίλοι μου, τώρα το κατάλαβα κι εγώ. Οι επιγραφές και οι ταμπέλες είναι για τους άσχετους. Εμείς εδώ τα ξέρουμε όλα. Δεν χρειαζόμαστε τίποτε παραπάνω. Κι οι περίεργοι τουρίστες να σκάσουν από την απορία, σιγά να μην τους λέμε τι είναι το καθετί.
Από το Protagon

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Πόσο δύσκολο να γίνει το προσωπικό, πολιτικό.

Τη νύχτα που έφτασε ο Καραμανλής στο Ελληνικό να αναλάβει τα ηνία της χώρας που είχε βρεθεί στο χείλος του γκρεμού, πενήντα χρόνια πριν, δεν...