Παρασκευή 2 Μαρτίου 2012

Ακόμα τα κλαριά είναι μαύρα

Σα μαύρο δίχτυ στον ουρανό που σουρουπώνει απλώνουν τα μεγάλα φυλλοβόλα τα κλαριά τους. Δεν έχει έρθει η Άνοιξη στους παραθαλάσσιους λόφους της Ηλείας, στα μέρη των λουτρών Λίντζι, δίπλα στις  ξενοδοχειακές μονάδες. Είναι ένα μέρος εκεί που μυρίζει πάντα θειάφι, δηλαδή κλούβιο αυγό. Μια ωραία τοποθεσία χαραγμένη από πολλούς δρόμους που δεν κατάλαβα ποτέ σε τι χρησιμεύουν. Ήταν  ξενοδοχεία, ήταν περίπατοι ασθενών που πήγαιναν για θεραπεία κι έπρεπε να περνάνε μέρες και μέρες δίπλα στις ιαματικές πηγές; Υπάρχει ένα ρωμαϊκό ερείπιο, ένα υπαίθριο θέατρο που δεν καταλαβαίνεις αν είναι πενήντα ετών ή πεντακοσίων, κι ένα κτίσμα που σίγουρα πολύ πρόσφατα γνώρισε καλύτερες μέρες. Έχει κάτι από Μπαθ, ή απλώς  από Λουτράκι. Στρογγυλό, με πέργκολες, ανοίγματα, θα ήταν ειδικό για να πηγαίνουν οι ασθενείς με το ποτήρι τους, να περπατάνε λίγο στη φύση, να πίνουν το νερό τους και να χαζεύουν τους άλλους. Είναι παρατημένο πολύ καιρό, κάθε φορά που το βλέπω λίγο πιο φθαρμένο από την προηγούμενη.
Ρωμαϊκό ερείπιο (κατ' εμέ)
Μπορείς να παρκάρεις το αυτοκίνητο σε ένα από αυτά τα μυστήρια δρομάκια, να περάσεις ένα φράχτη και να μπεις μέσα στο μέρος αυτό που κάποτε θα ήταν γεμάτο περιποιημένες παρουσίες. Κυρίες με μακριά εμπριμέ φορέματα και ωραίο παράστημα θα ανέχονταν με γενναιότητα τη φριχτή μυρωδιά. Περνάς το θειούχο ποταμάκι, αφήνεις το στρογγυλό κτίσμα δεξιά, το ρωμαϊκό μυστήριο ερείπιο αριστερά και προχωράς σε ένα μονοπατάκι για το θέατρο. Είναι καταπράσινο από την υγρασία. Τα πλαϊνά του έχουν αρχίσει να βουλιάζουν. Πολλές φορές είχαμε φέρει εδώ τους επισκέπτες μας μαζί με τα παιδιά. Σκαρφάλωναν στις κερκίδες κι έπαιζαν λίγη ώρα μέχρι να φύγουμε. Τώρα δεν σκαρφαλώνει κανείς γιατί τα παιδιά μεγάλωσαν και οι επισκέπτες αρκούνται να  κοιτάνε από κάτω. Ε, δεν είναι κι η Επίδαυρος.
 

Ίριδες
 Στο γυρισμό βρίσκουμε άγριες ίριδες και τις βγάζω φωτογραφία. Δεν κόβω πια αγριολούλουδα, λέω, αλλά έχει τόσες πολλές που τελικά κόβω τρεις. Τα πέταλά τους είναι εναλλάξ, ένα προς τα έξω -ένα προς τα μέσα, όλα με κίτρινη καρδιά και μοβ περίγραμμα. Έκανα τόσα χρόνια να καταλάβω τους σωστούς συνδυασμούς  συμπληρωματικών χρωμάτων, ενώ θα αρκούσε να κοιτάξω μια ίριδα.
Αλλά θα μου πεις, πού θα την έβρισκα την ίριδα; Κι αν την έβλεπα, θα ήξερα να την αναγνωρίσω και να την ονομάσω, αν δεν είχα διαβάσει το βιβλίο για τα χρώματα; 
Να που ήρθε επιτέλους ο καιρός για γνώση και μαζί για ανακάλυψη. Βάζω μουσική υπόκρουση τον Καρούζο του Λούτσιο Ντάλλα που πέθανε ξαφνικά. Ο Ντάλλα πέθανε ξαφνικά ενώ και ο Καρούζο σίγουρα πέθανε ξαφνικά και ήταν κοσμαγάπητος. Θα μπορούσε να είχε κάνει ένα βιντεοκλιπ σε αυτο το μέρος. Ο Ντάλλα, κι ακόμα καλύτερα και ο Καρούζο.


1 σχόλιο:

Ελένη Ψυχογιού είπε...

Ευχαριστούμε! Δεν το είχα δει νωρλιτερα, για ένα υπέροχο τόπο που λατρεύω από παιδί και που (αν και εσύ, ούτε και γώ πάντα τα πιστεύω) είναι γεμάτος νεράιδες και τους ¨Λιντζαίους¨, είδος δαιμόνων.
Ελένη

Poor old things

Μου αρέσει που μιλάμε με πάθος για το   Poor things,  ταινία που βασίζεται σε ιδιοφυές βιβλίο. Η     ιδέα του Άλασταιρ Γκραίυ με την μεταμόσ...