Μπρελόκ απο το Παρίσι

To Πάνθεο απο το καφενείο "Comptoir du Pantheon"

Δυο χρόνια ήμουν φοιτήτρια στη Νομική Σχολή της Σορβόννης, που είναι απέναντι απο το Πάνθεον, και δεν είχα την περιέργεια να μπω μέσα να το δω. Είναι μερικά μέρη που πρέπει να πηγαίνεις ή πολύ μικρός με τους γονείς σου, ή αρκετά μεγάλος, με τα παιδιά σου. Έφερα ευτυχώς τα παιδιά μου εδώ, τότε που μπορούσα ακόμα να τα πηγαίνω κάπου. Είδαμε το Πάνθεον των Παρισίων οικογενειακώς, όπως έχουμε δει και της Ρώμης. Είμαι πολύ περήφανη ως θεατής των Πανθέων.
Τώρα κάθομαι μόνη μου σε ένα καφενείο με ίντερνετ και χαζεύω τον κόσμο. Το Παρίσι είναι για χάζεμα ολόκληρο. Κάθε γωνιά και κάθε πλατεία. Εχει καλό καιρό κι έχει πλημμυρίσει τουρίστες, Και οι ίδιοι του οι κάτοικοι απολαμβάνουν την άνοιξη που έχει έρθει.
Η δεκαεννιάχρονη μαθήτρια μου ελληνικών απο την Αλβανία, μου ζήτησε μια χάρη. Θέλει έναν πύργο του Άιφελ σε μπρελόκ. Η Λιθουανή συμμαθήτρια της, λίγο μεγαλύτερη, γέλασε ειρωνικά. Εκείνη έχει έρθει στο Παρίσι, με ώτο στοπ. Ήταν με δυο φίλες της και μια στρογγυλή σκηνή, αυτές τις ιγγλού. Την έστησε στο κανάλι Σεν Μαρτέν, δίπλα σε άλλες, χωρίς να ξέρει ότι εκεί έμεναν άστεγοι. Τη νύχτα ξύπνησαν απο τις φωνές τους, γιατί μερικοί ήταν πιωμένοι και κάνανε φασαρία, τρόμαξαν πολύ οι θαρραλέες μικρές. Ύστερα μείνανε στη Νοτρ Νταμ, άνοιγαν τη σκηνή πολύ αργά τη νύχτα, την έκλειναν πολύ νωρίς το πρωί, κι είχαν γενικώς διάφορα συναπαντήματα.
Θα πάρω οπωσδήποτε το μπρελόκ της Αλβανίδας μου. Κάποτε θα έρθει εδώ και θα δει όλα τα μέρη, όπως αυτό το θόλο του Πανθέου, να είναι υποψήφια για μπρελόκ, όλα φτιαγμένα για να τα κρεμάμε στα κλειδιά μας και να τα χαϊδεύουμε στην τσέπη μας.