Κάποτε σε ένα ευτυχισμένο ταξίδι στο Βέλγιο, είχαμε βρει ένα ξύλινο παιχνίδι, γερμανική σπεσιαλιτέ μάθαμε μετά. Φτιάχνουν τέτοια ανθρωπάκια ξύλινα τα Χριστούγεννα και αυτός ο πύργος σε σχήμα δέντρου είναι μια εκδοχή των αντικειμένων που βοηθούν να περάσουν οι μέρες και προπάντων οι νύχτες, περιμένοντας τα Χριστούγεννα. Είναι η περίοδος που λέγεται Advent, και γίνεται καλαντάρι, γίνεται σειρά από κεράκια, γίνεται κυρίως τραγούδι, όπως αυτό το μεσαιωνικό με τους λατινικούς στίχους που έχει επεξεργαστεί ο Kodaly και τραγουδάμε με τη Μικτή Χορωδία του Ωδείου Κόνταλυ κάθε χρόνο.
Γιατί τόση ανυπομονησία για τα Χριστούγεννα; Μα επειδή ακόμα οι μέρες μικραίνουν και οι νύχτες μεγαλώνουν, έτσι νιώθω εγώ και τη Μαύρη Παρασκευή και τις υπόλοιπες μαυρίλες, ο δε Χριστούλης πήρε τη θέση των θεών του φωτός, γεννιέται τη μεγαλύτερη νύχτα του χρόνου και φέρνει τ' απάνω κάτω: η μέρα αρχίζει μετά να μεγαλώνει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου