Σημίτης απερχόμενος

Είναι η τελευταία του μέρα ως Πρωθυπουργού και τον δείχνει η τηλεόραση να αποχαιρετά τον πρόεδρο της Δημοκρατίας. Χαμογελαστός και ψύχραιμος, όπως ήταν πάντα σε στιγμές κρίσιμες, σε στιγμές θριάμβου ή σε στιγμές δύσκολες. Κάπως απόμακρος για τους τηλεθεατές. Δεν μάζεψε ποτέ τις κάμερες χωρίς λόγο. Δεν ήταν καλός ηθοποιός, δεν ήταν από τζάκι, δεν ήταν όμορφος, δεν ήταν δημοφιλής. Δεν κατάφεραν να τον μπλέξουν σε σκάνδαλα, να τον κολακέψουν, να τον φθείρουν, να τον φτηνήνουν. Δεν έγινε βαρετός δεν έγινε οικείος, όσο πετυχημένα κι αν τον μιμήθηκε ο Μητσικώστας.
Δεν έμοιαζε με τίποτε απ' όσα έχουμε ζησει ως πρωθυπουργούς. Δεν ήταν καλός ρήτορας, δεν γοήτευε τα πλήθη. Στο κόμμα του άρχισαν κιόλας να τον κατηγορούν για την ήττα, σαν να ξέχασαν τις δημοσκοπήσεις που τόσα χρόνια τον έφερναν μπροστά σε προτίμηση από το ίδιο. Κι ας μην καθόταν να επενδύσει σε συναισθηματικές καταστάσεις, ως οπαδός του ορθολογισμού. Δυο πρωθυπουργικές θητείες του μπόλιασαν τους θεσμούς με ισχύ τόση που δεν νιώθουμε να κινδυνεύουν από την εμφάνιση σκληροπυρηνικών δεξιών στη νέα κυβέρνηση.
Ας ελπίσουμε ότι έχουμε δίκιο. Παρέλαβε Ελλαδίτσα γεμάτη πάθη και μίση, περικυκλωμένη από εχθρούς, λαχανιασμένη απο ανασφάλεια, πληθωρισμό, φτασμένη σε αδιέξοδα, παραδίδει Ελλάδα ήρεμη, που έχει σταθεί στα πόδια της με πολύ περισσότερη αυτεπίγνωση από όση είχαμε φανταστεί ποτέ ότι αθ είχε, με ανοιγμένους δρόμους που δεν είχαμε ελπίσει ότι υπάρχουν.
Αν δεν είσαι από τζάκι, ίσως δεν μαθαίνεις εγκαίρως να χορεύσεις ή να διαλέγεις συνεργάτες. Πολλά ευχαριστώ δεν άκουσε. Περιμένουν όλοι να του τα πει η Ιστορία. Δεν μπαίνουν οι ίδιοι στον κόπο.
Εγώ τον ευχαριστώ πάντως. Εις το επανιδείν.