 |
| Οικογένεια προ επιδομάτων |
Πριν δέκα
–δεκαπέντε χρόνια, δεν θυμάμαι ακριβώς, τότε πού ήταν παχιές οι αγελάδες,
κάποιες συνάδελφοι είχαν την ιδέα να κάνουμε αγωγή στο Ταμείο μας για να
διεκδικήσουμε οικογενειακό επίδομα, σαν αυτό που έπαιρναν οι άνδρες. Μας είχε
φανεί πολύ φεμινιστικό και δίκαιο, και ξεκινήσαμε μια νομική διαδικασία .
Πέρασαν χρόνια.
Μια ή δυο φορές η δικηγόρος που το είχε αναλάβει μας είχε ζητήσει τα έξοδα της,
κι ύστερα το ξεχάσαμε. Πριν λίγες μέρες τηλεφώνησε να μου πει
ότι η αγωγή είχε κερδίσει στα δικαστήρια και το επίδομα είχε εγκριθεί.
Δυσκολεύτηκα να
θυμηθώ την υπόθεση, μου τη θύμισε. Με έπιασε ντροπή. Τι επίδομα να ζητάμε τώρα
πια από το Ταμείο μας, που έχει τόσα προβλήματα; Δεν έπρεπε να παραιτηθούμε;
Τώρα είναι αργά,
μου είπε, έχει τελειώσει η υπόθεση, και της χρωστούσα τα έξοδα.
Πήγα να την
πληρώσω και μόνο ρωτώντας και κουβεντιάζοντας κατάλαβα ότι σκόπευε να συνεχίσει τις αγωγές. Το επίδομα είχε εγκριθεί μέχρι το 2002, και θα έκανε αγωγή για τη
συνέχεια. Της είπα ότι δεν ήθελα να με συμπεριλάβει πια στην αγωγή της. Με
κοίταζε καλά- καλά, σαν Ούφο. Να μου υπογράψετε ότι παραιτείστε, μου λέει.
Κάθισα κι έγραψα
ένα χαρτί, ότι παραιτούμαι. Αν μετανιώσετε να με πάρετε τηλέφωνο, μου είπε αφού
το παρέλαβε. Δεν μπορούσε να το χωνέψει ότι θα με έχανε απο πελάτισα;
Μα τι να
μετανιώσω; Δηλαδή μέσα σ’ αυτή την κατάσταση, με τα Ταμεία στο κόκκινο, με
κόσμο να μένει άνεργος, με την απειλή να καταστραφούν όλα απ’ τη μια στιγμή
στην άλλη, συνεχίζεται κανονικά, σα να μη συμβαίνει τίποτε, η διεκδίκηση
επιδομάτων; Και ποιος ξέρει πόσες ακόμα αγωγές σε πόσα ακόμα ταμεία; Κι αν κάποιος καταλάβει ότι αυτό πρέπει να σταματήσει, είναι παράξενος; Αυτός είναι ο παράξενος, ο μουρλός, ο ιδιόρρυθμος, κι όχι οι άλλοι; Είναι δυνατόν;
Εντάξει, αργά
προσγειώνομαι κι εγώ στην ελληνική πραγματικότητα, στην ελληνική αναισθησία
δηλαδή. Τόσα χρόνια δημοσιογράφος και ζούσα στον κόσμο μου.
Έφυγα χωρίς να μου δώσει απόδειξη για τα έξοδα που πλήρωσα. Σιγά τώρα.
1 σχόλιο:
Κάτι συμβαίνει και οι δικηγόροι το ξέρουν. Έχω ακούσει για δύο ακόμα υπόθεσεις που ξαφνικά τις θυμήθηκαν΄τώρα μετά τις εκλογές κι έπρεπε να πάνε να πληρώσουν.
Μήπως είναι το ότι τα ποντίκια εγκαταλείπουν πρώτα το πλοίο που βουλιάζει;
Δημοσίευση σχολίου