ΑΟΖ και FAO

Υπέροχη γατούλα απο το Protagon,
  

Το σούπερ μάρκετ της γειτονιάς μου ανακαίνισε το τμήμα ψαρικών και έβαλε στα ψάρια προέλευση FAO, από ποια ζώνη αλιείας προέρχονται. Έχει ψάρια μακρινά και ψάρια ιχθυοτροφείου τα οποία προτιμώ, όχι μόνο επειδή είναι φτηνότερα αλλά για λόγους οικολογικούς και πολιτικούς. Πώς θα μπορέσει η θάλασσα να θρέψει τόσο κόσμο, και μάλιστα δυτικούς ανθρώπους σαν εμένα που κάνουν συνέχεια δίαιτα, αν δεν οργανώσει ωραία, υγιεινά, οικολογικά όσο γίνεται ιχθυοτροφεία; Αντιστέκομαι λοιπόν στα  FAO όσο μπορώ και πηγαίνω δίπλα, στις στάνταρ τσιπούρες και τα λαβράκια. Δεν έχει ποικιλία ακόμα αυτή η προσπάθεια, αλλά εξελίσσεται. Διαλέγω ψάρια κάτω από το άσπρο φως και ονειρεύομαι τα καλοκαίρια που ταξιδεύαμε στα νησιά και ψαρεύαμε ψάρια άγνωστα, μαθαίναμε τα ονόματα τους σιγά- σιγά, από τους ψαράδες και τις εγκυκλοπαίδειες. Όχι εγώ βέβαια, αδύνατον να χειριστώ ψαροντούφεκο, τα αγόρια της παρέας. Σε μια ταβέρνα είχαμε βρει έναν ωραίο πίνακα με όλα τα «ψάρια των ελληνικών θαλασσών» και οι ψαράδες μας τα αποστήθιζαν.

Ο αδερφός μου ακόμα τα θυμάται, εξάλλου κάνει επαναλήψεις κάθε καλοκαίρι και μου λέει ότι η θάλασσα φτωχαίνει από ψάρια, φτωχαίνει σταθερά. Κι όχι μόνο από ψάρια, κι από θαλασσινή ζωή γενικά. Οι ανεμότρατες με τα δίχτυα που ξύνουν το βυθό καταστρέφουν το γόνο και κάθε ζωή, και κανονικά θα έπρεπε να αφήσουν τη θάλασσα ένα χρόνο να ξεκουραστεί και να συνέλθει. Αντί γι αυτό, συνεχίζουν να ψαρεύουν με δυναμίτες, άλλη καταστροφική πρακτική κι επικίνδυνη για όσους την κάνουν.

foto  HyperBob@Flickr   

Τσιπούρα ή λαβράκι, ξέρω ότι θεωρείται επιλογή ξενέρωτη από τους μερακλήδες του αλανιάρικου, όπως η ανησυχία για το μέλλον των ψαριών σε πολιτικά ευαίσθητους ανθρώπους. Από τις ζώνες αλιείας προτιμούμε να ασχολούμαστε με τις ζώνες επιχειρηματικού ελέγχου ή όπως αλλιώς τις λένε, αυτό το καινούργιο κοσκινάκι που λέγεται ΑΟΖ και υιοθετείται με πάθος από τους κυνηγούς εθνικών θεμάτων που δεν μπόρεσαν να αποκατασταθούν αρκετά με κανένα από όλα τα προηγούμενα. Αντί να κοιτάξουμε τον αληθινό πλούτο, τα ψάρια που τρώμε και πουλάμε, που θα μπορούσαν με φροντίδα και διαφήμιση να γίνουν κάτι σαν εκείνο το αμπέλι του μύθου, θυμάστε τον πατέρα που άφησε στα παιδιά του έναν αγρό και τους είπε «ψάξτε να βρείτε το θησαυρό», αντί γι αυτό λοιπόν, αρχίζουμε νέες εθνικές εκστρατείες για το κρυμμένο πετρέλαιο και ουράνιο. Ουράνιο κυρίως, στους ουρανούς της αχαλίνωτης φαντασίας και του εθνικιστικού σπεκουλαρίσματος που ταξιδεύουμε.

Αντί για το ΑΟΖ να κοιτάζαμε τα FΑΟ, τον αληθινό θησαυρό, που θέλει βέβαια πολλή φροντίδα, δουλειά, οργάνωση, τέτοια δύσκολα, πόσο διαφορετική οπτική θα έπρεπε να έχουμε σε όλα τα 

πράγματα; 

Από το Protagon http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=15459