Τα παιδία παίζει με άγρια πράγματα

Οι άγριοι του Σέντακ είναι πολύ πιο αγαπησιάρηδες 

Έχω μείνει άφωνη μετά τα αποτελέσματα των εκλογών και θαυμάζω αυτούς που μπορούν και βγάζουν γρήγορα συμπεράσματα. Το μόνο βέβαιο είναι ότι θα ξανακάνουμε εκλογές, και στο μεταξύ καμαρώνουμε τα φυντάνια που έφεραν το τέλος του δικομματισμού. Πρώτος ο Τσίπρας που έχει σήμερα την εντολή και συναντά κόμματα εκτός Βουλής με τα οποία η εντολή δεν του χρησιμεύει σε τίποτε, απλώς για να θαυμάσουμε το θάρρος και το στυλ του. Θέλει να συναντήσει τον Ολάντ, και διάφορους άλλους. Σα να γινόμαστε ηδονοβλεψίες με το στανιό σε ραντεβού κάποιου γόη, κι οι μέρες περνάνε. Να ξεχάσουμε για λίγο τα ανελέητα σπρεντς και τις αγορές, και να το ρίξουμε στα σναπς και στ' αγόρια. Και στα άγουρα βερύκοκα που μαζεύουν μετανάστες στην Ημαθία, γιατί οι Έλληνες γεννήθηκαν για κάποια καλύτερη μοίρα.

Δεύτερος ο Καμμένος, δεξιός εθνικόφρων, με το που βγήκε νικητής δήλωσε ότι όλα θα τα ξαναδεί, Μακεδονίες, Κύπρο, Τουρκία, μετανάστες και δε συμμαζεύεται. Είμαστε πολύ συμβιβασμένοι, έρχεται ο αδιάλλακτος. Αν νομίζατε ότι επειδή καταστραφήκαμε οικονομικά θα γλιτώσουμε τις μεγάλες ιδέες και τις μεγάλες δυστυχίες τους, το μεγάλο αδιέξοδο αίσθημα του ανάδελφου, κάνατε λάθος. Μεγάλο. Κάθε άλλο, όσο πιο φτωχοί τόσο πιο βαρύ κι ασήκωτο το ως άνω πακέτο. 

Τέλος ο νεοναζί, που τον κάνανε φρικ σποτάκι, λες και δεν τον διαφήμισαν αρκετά καταγγέλοντας τον σε όλη την προεκλογική περίοδο. Και τώρα που είδαμε τη μούρη του ελπίζουν πολλοί ότι τα ποσοστά του θα πέσουν. Δεν είμαι σίγουρη. Αυτή η γυμνή φρίκη ίσως φανεί σε μερικούς απελευθερωτική. Τον ψήφισαν λέει στα Καλάβρυτα και στο Δίστομο. Ίσως και στο δικό μου χωριό, που είναι κι αυτό μαρτυρικό, έχει γίνει κι εκεί μαζική εκτέλεση στην Κατοχή. Είναι ντροπή, ή μήπως δεν είναι; Μήπως είναι το τέλος της ντροπής;

Ακραίοι λοιπόν είναι οι νικητές των εκλογών, κι ίσως πιο ακραίοι να βγουν στις άλλες εκλογές. Κι ο Σαμαράς, που λύσσαξε να γίνουν εκλογές, είναι ο μετριοπαθής. Για φαντάσου! Μπροστά στον Καμμένο ο δικός του επικίνδυνος εθνικισμός και ρατσισμός φαντάζει λάιτ. 

Τι καταστροφικός άνθρωπος αυτός ο Σαμαράς: τη δεκαετία του 1990, όταν ήταν υπουργός Εξωτερικών του Μητσοτάκη, κατέβασε τη φαεινή ιδέα με το όνομα της Μακεδονίας. Μας έχωσε σε ένα νέο εθνικό πρόβλημα κι αφού έριξε την κυβέρνηση του κι έμεινε με κείνο το σιχαμένο χαμογελο χρόνια στο ψυγείο, γύρισε να ηγηθεί στη ΝΔ με την ίδια συνταγή. Εθνικισμό, ρατσισμό, όλα τα αδιέξοδα. Σετάκι με τα άλλα αδιέξοδα, τα οικονομικά. Υπέγραψε με τα χίλια στανιά το Μνημόνιο, κι έγινε αίφνης κεντρώος. Μας έζωσαν τα φίδια δεξιά του, αποδεικνύοντας ότι όσο πιο μεγάλα, τρελά και αλαφροΐσκιωτα λόγια λες, τόσο πιο πολλές ψήφους παίρνεις.