Δευτέρα 23 Μαΐου 2011

Λογοκρισία στις Κάννες;

Πόσο φιλελεύθερες είναι οι Κάννες; Όσο γίνεται. Η τόλμη είναι  βασικό συστατικό του φεστιβάλ. Ό,τι πιο τολμηρό εκεί θα εμφανιστεί πρώτο και καλύτερο, γελαστό, αναγνωρίσιμο. Εκεί οι καλλιτέχνες είναι τρομερά παιδιά, τους επιτρέπονται τα πάντα, προκαλούν για να δοκιμάσουν την ανοχή, να δουν αν αγαπιούνται. Τότε τι τους έπιασε και διώξανε κακήν κακώς τον Λαρς Φον Τρίερ επειδή είπε μια χαζομάρα παραπάνω; Νόμιζα ότι ήμουν εβραίος αλλά το έψαξα και είμαι γερμανός, άρα ναζί… ελάχιστα αστείο, αλλά τι το κάνουν θέμα; Πού είναι η ελευθερία του λόγου;
Υπήρχε μέσα στην απόλυτη μαυρίλα και απελπισία των ταινιών του φον Τρίερ κάτι αφόρητα θανατερό, νοσηρό και ταυτόχρονα αδιέξοδο. Η ενατένιση της μαύρης σκοτεινιάς της ανθρώπινης ψυχής πάντα πρωταγωνίστρια στα έργα του, η επίκληση της θανατερής απελπισίας θαυμαζόταν και βραβευόταν, αλλά κάθαρση δεν ερχόταν, μια ανθρωπιστική ανάγνωση, μια ελπίδα. Γι αυτό η δήλωση του σοκάρισε ιδιαίτερα, ήταν σα να έδινε απάντηση στο φιλοσοφικό ερώτημα που αναπόφευκτα θέτει στις ταινίες του, και μέχρι τώρα δεν το απαντούσε.
Ήταν σα να… αλλά δεν το εννοούσε φυσικά. Το πήρε πίσω, ζήτησε συγγνώμη, είπε πως τα παιδιά του έχουν εβραϊκά ονόματα, λες και η μόνη αντίθεση με το ναζισμό είναι ο εβραϊσμός, αλλά αυτοί του Φεστιβάλ πεισμώσανε, δεν δέχτηκαν τη συγνώμη. Μα στις Κάννες πολιτική ορθότητα; Σοκάρονται έλληνες που δεν παραδέχονται ότι η πολιτική ορθότητα ήταν κίνημα, επαναστατικό, προχωρημένο, που ασχολήθηκε με την προσβλητική δύναμη της γλώσσας. Οι Κάννες δεν υπερασπίζονται την ελευθερία του λόγου; Και ο Βολταίρος, πού πήγε ο Βολταίρος;
Ομολογώ ότι δεν αισθάνομαι να απειλείται η ελευθερία του λόγου από την αποδοκιμασία του Λαρς φον Τρίερ. Χρειάζεται να θυμόμαστε ενίοτε πως αν υπάρχουμε ως ευρωπαίοι κι ελπίζουμε και ανταλλάσσουμε ταινίες και  βραβεία, είναι στη βάση της απόρριψης του ναζισμού, όχι απλώς ως εχθρού των εβραίων, αλλά ως δομημένη ρατσιστική ιδεολογία που μπόρεσε να επικρατήσει και να αιματοκυλίσει αυτή την ήπειρο, και όχι μόνο. Δεν κάνει κακό λίγη υπενθύμιση των βασικών αρχών που ορίζουν τη συνύπαρξη μας. 
TA NEA http://www.tanea.gr/gnomes/?aid=4632106

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Πόσο δύσκολο να γίνει το προσωπικό, πολιτικό.

Τη νύχτα που έφτασε ο Καραμανλής στο Ελληνικό να αναλάβει τα ηνία της χώρας που είχε βρεθεί στο χείλος του γκρεμού, πενήντα χρόνια πριν, δεν...