Άδικα έψαξα την Κυριακή να βρω σχόλια για το θρίλερ της Παρασκευής, τη σύσκεψη του Λουξεμβούργου, τι λέγανε για μας εκεί έξω μακριά και κρυφά, τι σκέφτονταν για λογαριασμό μας. Δεν βρήκα εξηγήσεις, σχόλια, αναλύσεις, απολογίες, διαψεύσεις, διαβεβαιώσεις. Κάτι βαθυστόχαστο, διεισδυτικό για την κατάσταση; Τίποτε. Κάτι να εξηγεί γιατί τόσο μυστήριο, γιατί γράφουν για μας Ισπανοί και Γάλλοι, τι παίζει και τι παίζεται;
Κανείς δεν είχε όρεξη να ασχοληθεί μ’ αυτά τα μυστηριώδη και δυσοίωνα, όλοι έγραφαν για τη γιορτή της μητέρας. Όλοι χρειάζονταν ανακωχή, λίγη ηρεμία, να θυμηθούν τις βασικές αξίες της ζωής, την αγάπη της μητέρας. Ζητούσαν ξεκούραση, επιστροφή στις ρίζες, στα παιδικά χρόνια, στη σιγουριά της μητρικής αγκαλιάς.
Οι αναλύσεις, οι αποφάσεις, οι καταστροφές, αναβλήθηκαν για την επόμενη μέρα.
Θέλοντας και μη, τι να κάνουν κι οι μανάδες, δέχτηκαν το ρόλο αυτό τον αγαθοποιό. Γιατί αν τις ρωτούσες, μπορεί ευχαρίστως να το είχαν σκάσει, να είχαν πάει εκδρομή με τις φίλες τους, είχαν κι άλλη ζωή πριν γίνουν μητέρες, έκαναν μπάνια στη θάλασσα, βόλτες στα μαγαζιά, έπιναν τσάι τα απογεύματα, ή απλώς κουτσομπόλευαν στο τηλέφωνο, όμως εδώ ήταν η γιορτή της μητέρας. Έπρεπε να μείνουν σπίτι να περιμένουν την ανθοδέσμη. Και πάλι καλά δηλαδή. Ευλογημένοι ας είναι οι ανθοπώλες –ειρηνοποιοί των οικογενειακών σχέσεων. Που καλύτερα να τις άφηνες στην ησυχία τους, τι τις σκαλίζεις με γιορτές ανακεφαλαίωσης και περισυλλογής; Η ελληνίδα μάνα, που μεγαλώνει το βλαστάρι της κακομαθαίνοντας το σε βαθμό κακουργήματος, μήπως να πληρώσει τα αναδρομικά των βουλευτών; Τις μίζες των υποβρυχίων; Αυτή δεν προβάλει την ανασφάλεια της στον εθνικισμό του έλληνα, και τον ανατρέφει με μόνιμη μανία καταδίωξης, δεν τον μεγαλώνει παραπονιάρη κι ανικανοποίητο; Αυτή δεν τον ποτίζει σταγόνα- σταγόνα τη δυσπιστία για το περιβάλλον, για την κοινωνία ολόκληρη, για το κράτος κυρίως, την καχυποψία, υπέρμετρο εγωισμό ταυτόχρονα με υπέρμετρη έλλειψη αυτοπεποίθησης, η θαυματουργή, η γλυκοφιλούσα και η πικροκυματούσα; Είναι για λουλούδια;
Αλλά είπαμε, ανακωχή, ειρήνη, συμφιλίωση, λουλούδια και γλυκά, θετική ενέργεια και πάμε παρακάτω.
Στα ΝΕΑ: http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artid=4630066http://www.tanea.gr/gnomes/?aid=4630066
2 σχόλια:
Τι παρρησία και Τόλμη! Με ανάσα διαβάζω μιά Μάνα τριών παιδιών να ξεστομίζει αυτές τις μεγάλες αλήθειες.
Tτριγυρίζοντας στις παιδικές χαρές με τα παιδιά μου, πάθαινα την πλάκα μου παρακολουθώντας τον ελληνικό τρόπο ανατροφή. Βλέπεις τον εγωισμό να καλλιεργείται ανενδοίαστα και δημοσίως, και καταλαβαίνεις γιατί δεν υπάρχει καμία ελπίδα για τον τόπο αυτόν
Δημοσίευση σχολίου