Τη στιγµή που ξεκινάς να πας να γεννήσεις αισθάνεσαι ευάλωτη και σηµαντική, απορείς που ο κόσµος συνεχίζει την καθηµερινή ρουτίνα. Τι να λέµε… Αν βλέπαµε σε ταινία αυτή τη δολοφονία, συµµορία να σκοτώνει κάποιον σε τέτοια στιγµή, θα λέγαµε τι τραβηγµένες ιδέες έχει ο σεναριογράφος, τι αρρωστηµένο µυαλό... Η ζωή γράφει πιο φρικιαστικά σενάρια πάντα, µας αφήνει άφωνους, χωρίς λέξεις, χωρίς κουράγιο να αρθρώσουµε κουβέντα. Κι όµως πρέπει να βρούµε κουράγιο και λέξεις, γιατί λίγο µετά, καθώς σοκαρισµένοι Αθηναίοι αφήνουν λουλούδια στο µατωµένο αυτοκίνητο, τόπος κατοικίας µας πια τα αυτοκίνητα, έρηµα σκάφη σε νεκρές θάλασσες, κάποιοι άλλοι, έτοιµοι να παραστήσουν τους τιµωρούς, µπαίνουν σε µαγαζιά µεταναστών και τα σπάνε, µπαίνουν σε σπίτιαµεταναστών και τους χτυπούν.
Στο τραγικό θύµα βρήκανε τον πολιορκητικό κριό που θα ανοίξει τα µυαλά και τις καρδιέςµας, να δικαιωθεί η αυτοδικία που νοµίζουν ότι επιβάλλουν. Στην πραγµατικότητα θέλουν κάτι πολύ χειρότερο από αυτοδικία, να ελέγχουν τις γειτονιές, να στήσουν το δικό τους ρατσιστικό, βίαιο, άναρχο κράτος, να δρουν ανεξέλεγκτα, να ξεθυµαίνουν όπου τους αρέσει. Περιµένουν µε σιγουριά την επιδοκιµασία µας, σε πόσους δεν έρχεται αυθόρµητα η σκέψη να τους αφήσουν να τσακίσουν όλους τους ξένους της Πατησίων, να φοβηθούν οι ανεπιθύµητοι αλλοδαποί, αφού δεν υπάρχει κράτος…
Είναι δύσκολο την ώρα αυτή να σκεφτείς λογικά, ότι το κέντρο της Αθήνας δεν το «κατέλαβαν οι αλλοδαποί» όπως φωνάζουν διάφοροι µε ψεύτικα δάκρυα, παρά αφού το παράτησαν οι ντόπιοι, οι ίδιοι που το υποβάθµισαν χτίζοντας, στριµώχνοντας, αρµέγοντας άγρια τη γη του, βγάζοντας χρήµα από κάθε τετραγωνικό. Τέτοιες ώρες δεν ψάχνεις αναλύσεις, οι κραυγές σε συνεπαίρνουν, ακούγονται πιο ανακουφιστικές, αφού ο πόνος, η προσβολή γι’ αυτό που συνέβη, είναι αβάσταχτος. Κι όµως το χρωστάµε όλοι στο παιδί που γεννήθηκε ορφανό να µην αφήσουµε τη βαρβαρότητα να επικρατήσει. Το λιγότερο που οφείλουµε, ως πολίτες, επειδή κράτος πρέπει να υπάρχει τουλάχιστον στα κεφάλια µας, είναι να απαιτούµε να συλληφθούν και να δικαστούν οι ένοχοι µε τους κανόνες δικαίου, να µη συµπαραταχθούµε µε τους αχαρακτήριστους ρατσιστές τροµοκράτες.
Στα ΝΕΑ http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artid=4630635
Σάββατο 14 Μαΐου 2011
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Πόσο δύσκολο να γίνει το προσωπικό, πολιτικό.
Τη νύχτα που έφτασε ο Καραμανλής στο Ελληνικό να αναλάβει τα ηνία της χώρας που είχε βρεθεί στο χείλος του γκρεμού, πενήντα χρόνια πριν, δεν...
-
Πήρα χτες το απογευματάκι το μετρό. Είχε κόσμο, έμεινα όρθια κι άκουγα έναν καυγά να εκτυλίσσεται ανάμεσα σε δυο καθημένους σε θέσεις αντι...
-
Από τη δεκαετία του 1970, που τέλειωσα τις δευτεροβάθμιες σπουδές μου, δεν καταλαβαίναμε γιατί μαθαίναμε λατινικά. «Θα σας χρειαστούν στ...
2 σχόλια:
Σωστή!
Άσχετο, αλλά φαίνεται ότι είχα επηρεαστεί απο τις 10 ιδέες που ζήτησε το Πρόταγκον για αλλαγές, και ξέχασα να το αναρτήσω
http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.article&id=6601
Δημοσίευση σχολίου