...Κατά σύµπτωση, χαζεύοντας τον βασιλικό γάµο διάβαζα για το Λουδοβίκο ΙΔ’, ξέρετε, εκείνον που έλεγε, «το κράτος είµαι εγώ». Δεν το έλεγε απλώς, το έκανε κιόλας, ήταν το άκρον άωτον της απολυταρχίας. Αυτό το κράτος - άνθρωπος ζούσε πολύ παράξενα, προσέφερε τον εαυτό του ως θέαµα στους υπηκόους του από το πρωί ώς το βράδυ, σύµφωνα µε την περίπλοκη ετικέτα της αυλής. Ολη µέρα ήταν διαθέσιµος, να τον χαζέψεις και να τον θαυµάσεις. Δεχόταν παντού, από το κρεβάτι του ώς την τουαλέτα του, κι όλοι γνώριζαν τις αρρώστιες του, τα σπυριά του και τις ερωµένες του.
Το πρωί που ξυπνούσε ήταν πιο ιδιωτικό, τον έβλεπαν µόνο οι γιατροί του και οι δικοί του, δηλαδή καµιά εικοσαριά άτοµα, εν συνεχεία εµφανιζόταν στους πολύ κοντινούς, κρατικούς υπαλλήλους κάτω από τη σιδερένια διακυβέρνησή του, καµιά εκατοστή.
Οσο προχωρούσε η µέρα τόσο µεγάλωνε το πλήθος των θεατών. Κατά τα άλλα ήταν ο βασιλιάς Ηλιος µε τ’ όνοµα, φετίχ της γαλλικής ιστορίας, κι ας άφησε το κράτος χρεωµένο πεθαίνοντας, ας έκανε έναν σωρό πολέµους, ας ανακάλεσε το έδικτο της Νάντης που έδινε ελευθερίες στους προτεστάντες.
Οι µοναρχίες άλλαξαν, η προσήλωσή τους στην παραγωγή θεάµατος παραµένει σταθερή. Αφήνω το βιβλίο, απολαµβάνω στην οθόνη τον τελικό θρίαµβο µιας οικογένειας που πάσχισε να φτάσει σε επίπεδα σταρ και φαίνεται επιτέλους κάτι να καταφέρνει. Μετά τους κακάσχηµους γόνους του Φιλίππου και της Ελισάβετ, τους οποίους είχαµε τη χαρά να οικτίρουµε σε όλη τη διάρκεια της νεότητάς µας, τα γονίδια βελτιώθηκαν χάρις στην Νταϊάνα, και τώρα φαίνεται ναείναι σε άριστο δρόµο χάρις στην εγγονή του ανθρακωρύχου που εκτός από την οµορφιά έχει και την τέλεια καταγωγή για να προσθέσει λίγο σενάριο στον αγώνα για βελτίωση. Το κράτος δεν είναι πια αυτοί, κι αςπροσπάθησαν να δείξουν ότι έχουν ακόµα άποψη µε το να µην προσκαλέσουν τους εργατικούς εκ των πρωθυπουργών. Μόνο θέαµα και πανηγύρι, να είναι καλά οι άνθρωποι.
Στα ΝΕΑ: http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artid=4628913
 |
| Με τέτοιο καπέλο θα μπορούσα να έχω πάει κι εγώ στο γάμο της Κέιτ και του Ουίλιαμ |
Το πρωί που ξυπνούσε ήταν πιο ιδιωτικό, τον έβλεπαν µόνο οι γιατροί του και οι δικοί του, δηλαδή καµιά εικοσαριά άτοµα, εν συνεχεία εµφανιζόταν στους πολύ κοντινούς, κρατικούς υπαλλήλους κάτω από τη σιδερένια διακυβέρνησή του, καµιά εκατοστή.
Οσο προχωρούσε η µέρα τόσο µεγάλωνε το πλήθος των θεατών. Κατά τα άλλα ήταν ο βασιλιάς Ηλιος µε τ’ όνοµα, φετίχ της γαλλικής ιστορίας, κι ας άφησε το κράτος χρεωµένο πεθαίνοντας, ας έκανε έναν σωρό πολέµους, ας ανακάλεσε το έδικτο της Νάντης που έδινε ελευθερίες στους προτεστάντες.
Οι µοναρχίες άλλαξαν, η προσήλωσή τους στην παραγωγή θεάµατος παραµένει σταθερή. Αφήνω το βιβλίο, απολαµβάνω στην οθόνη τον τελικό θρίαµβο µιας οικογένειας που πάσχισε να φτάσει σε επίπεδα σταρ και φαίνεται επιτέλους κάτι να καταφέρνει. Μετά τους κακάσχηµους γόνους του Φιλίππου και της Ελισάβετ, τους οποίους είχαµε τη χαρά να οικτίρουµε σε όλη τη διάρκεια της νεότητάς µας, τα γονίδια βελτιώθηκαν χάρις στην Νταϊάνα, και τώρα φαίνεται ναείναι σε άριστο δρόµο χάρις στην εγγονή του ανθρακωρύχου που εκτός από την οµορφιά έχει και την τέλεια καταγωγή για να προσθέσει λίγο σενάριο στον αγώνα για βελτίωση. Το κράτος δεν είναι πια αυτοί, κι αςπροσπάθησαν να δείξουν ότι έχουν ακόµα άποψη µε το να µην προσκαλέσουν τους εργατικούς εκ των πρωθυπουργών. Μόνο θέαµα και πανηγύρι, να είναι καλά οι άνθρωποι.
Στα ΝΕΑ: http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artid=4628913
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου