Με απογοήτευσε ο Οµπάµα. Ηθελα να µην εµφανιστεί καν να αναγγείλει για τον Μπιν Λάντεν, να το αφήσει στον αρχηγό της αστυνοµίας ή όποιον άλλον έκανε αυτή την επιχείρηση, η οποία µε απογοήτευσε εξίσου. Σαν να βγάζει για πρώτο βραβείο Οσκαρ τις ταινίες που δείχνουν πιστολίδι ώς το τέλος, κι όχι τις άλλες όπου ο κακός συλλαµβάνεται ζωντανός και ελαφρώς κακοποιηµένος. Αυτές µου αρέσουν περισσότερο, ειδικά αν η κακοποίηση δεν φαίνεται γκρο πλαν. Κι εκεί που πλησιάζει ο µπάτσος και του λέει: «Μπορείς να µην µιλήσεις καθόλου χωρίς τον δικηγόρο σου». Αλλά ο δικηγόρος στην περίπτωση Οσάµα θα εµφανιζόταν αµέσως, θα τον είχαν πρόχειρο, διότι τι τέλεια υπηρεσία θα ήταν χωρίς όλα τα µέσα διαθέσιµα ανά πάσα στιγµή;
Κάπως έτσι θα µπορούσε να είχε γίνει η σύλληψη και µετά να τον πάνε σε δίκη, κλείνοντας µε την ευκαιρία και το Γκουαντάναµο. Τινα το κάνουν αφού ο Μπιν Λάντεν δεν θα πήγαινε εκεί φυλακή; Θα ξεφορτώνονταν κι αυτόν τον λεκέ, ύστερα θα κυλούσε αργά ο χρόνος ώς τη δίκη, διότι κι εκεί κάπως αργούν οι δίκες. Κι ώσπου να γίνει θα τον είχαν όλοι ξεχάσει ακόµα πιο πολύ. Θα εµφανιζόταν να δικαστεί µέσα σε γυάλινο κλουβί και τα λόγια του θα ακούγονταν τόσο κενά, ενώ τα λόγια των µαρτύρων τόσο αληθινά. Αυτός θα έλεγε τις τροµερές του ιδέες, και οι µάρτυρες θα έλεγαν τα τροµερά γεγονότα. Ή µάλλον τα απλά γεγονότα, θανάτους ανθρώπων. Κι ύστερα θα καταδικαζόταν σε ισόβια, στην πολιτεία που θα γινότανη δίκη δεν θα υπήρχε ποινή θανάτου. Θα έµενε στη φυλακή πολλά πολλά χρόνια, να σκέφτεται χωρίς άγχος πια τον Θεό του, τις φιλοδοξίες του και τα κατορθώµατά του. Κάθε τόσο θα µας έδειχναν φωτογραφίες του, να παρακολουθούµε πώς γερνάει.
Κι ο Οµπάµα απλώς θα χαµογελούσε επιεικώς όταν θα τον ρωτούσαν τι νοµίζει, ευνοεί τη δεύτερη εκλογή του η σύλληψη του Οσάµα; Κι εσείς τι λέτε, έτσι θα κέρδιζε περισσότερο ή όχι;
Στα ΝΕΑ http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artid=4629278
Τετάρτη 4 Μαΐου 2011
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Πόσο δύσκολο να γίνει το προσωπικό, πολιτικό.
Τη νύχτα που έφτασε ο Καραμανλής στο Ελληνικό να αναλάβει τα ηνία της χώρας που είχε βρεθεί στο χείλος του γκρεμού, πενήντα χρόνια πριν, δεν...
-
Πήρα χτες το απογευματάκι το μετρό. Είχε κόσμο, έμεινα όρθια κι άκουγα έναν καυγά να εκτυλίσσεται ανάμεσα σε δυο καθημένους σε θέσεις αντι...
-
Από τη δεκαετία του 1970, που τέλειωσα τις δευτεροβάθμιες σπουδές μου, δεν καταλαβαίναμε γιατί μαθαίναμε λατινικά. «Θα σας χρειαστούν στ...
3 σχόλια:
Ο υποθετικός λόγος που διατρέχει το κείμενό σου θα μπορούσε να αποδοθεί με το "αν η γιαγιά μου είχε ρουλεμάν θα ήτανε πατίνι". Δε γίνονται αυτά.
Κι όμως, αναφέρομαι σε αμερικάνικο σινεμα, σε αμερικανικές αξίες. Αρα, θα μπορούσαν να έχουν γίνει και αλλιώς τα πράγματα, όπως ουκ ολίγοι παρατήρησαν.
Ακόμα κι αν έχεις δίκιο κατά βάθος, αν όντως αυτά δεν γίνονται, μπορούμε να τα σκεφτόμαστε τουλάχιστον, και τρόπον τινα να τα απαιτούμε, έτσι δεν είναι;
Βεβαίως. Καλησπέρα.
Δημοσίευση σχολίου