Αλλο να βάζεις το συνθετικό «μισο» πριν από μια λέξη, κι άλλο το «ημι». Πώς να το κάνουμε. Για φανταστείτε τον «ημιυπαίθριο» στη δημοτική. Πώς θα ήταν;
Μισοϋπαίθριο; Ή μήπως μισοέξω; Μισομπαλκόνι, πώς σας φαίνεται;
Μισοβεράντα- μισοσαλόνι; Μισόμισό πολύ απλά;
Μισάνοιχτο ή μάλλον μισόκλειστο;
Καμία παραλλαγή από όλες αυτές δεν έχει τη γοητεία, την ισχύ και το βάρος της λέξης ημιυπαίθριος. Ωστόσο, πρόκειται για κάτι πολύ καθημερινό και στην πράξη αποτελείται από υλικά εντελώς διαφορετικά από την επίσημη αυτή λέξη.
Αλουμίνια, τζάμια, νοβοπάν, ξύλα και κεραμίδια στις πιο σικ περιπτώσεις, όλα ελαφρά, φτηνά, και κυρίως πολύ αποτελεσματικά στο να κάνουν τους ημιυπαίθριους εντελώς μη υπαίθριους.
Σιγά το πράγμα δηλαδή, δυο γράμματα αλλάζουν θέση, αλλά αυτό συμβαίνει σε βεράντες και μπαλκόνια που υποτίθεται ότι έμειναν ανοιχτά για το φως και τον αέρα των γειτόνων. Βέβαια, η έννοια του γείτονα είναι πολύ ενοχλητική στη σύγχρονη οικοδομή, αλλά ακόμα δεν βρέθηκε ο τρόπος να καταργηθεί τελείως. Αναγκαστικά οι μηχανικοί χτίζουν με βάση τον οικοδομικό κανονισμό, ο οποίος μπορεί να έχει τους μεγαλύτερους συντελεστές που υπάρχουν, να αφήνει έξω από την οικοδομή όλα τα πράγματα που θα έπρεπε να είναι μέσα, από τους κάδους σκουπιδιών μέχρι τα φρεάτια της ΕΥΔΑΠ, να τα φορτώνει όλα στον δημόσιο χώρο, αλλά ακόμα και στα Πατήσια κάποια στιγμή βάζει ένα όριο. Υποχρεώνει να κάνεις ένα ρετιρέ, έναν όροφο αποτραβηγμένο για να μπορεί το φως να διαχέεται, κάπως να λέει καλημέρα και στους αποκάτω, ή μεγάλες βεράντες που αρχίζουν από χαμηλά, πάλι με τον ίδιο σκοπό. Υπομονή, όπου να ΄ναι θα βρεθεί το υλικό που κάνει τους τοίχους αόρατους απέξω και οι ελληνικές βεράντες θα το δοκιμάσουν πρώτες και καλύτερες.
https://www.tanea.gr/2009/10/27/opinions/analwsima-imiypaithrioi-oloasximoi/
Μισοϋπαίθριο; Ή μήπως μισοέξω; Μισομπαλκόνι, πώς σας φαίνεται;
Μισοβεράντα- μισοσαλόνι; Μισόμισό πολύ απλά;
Μισάνοιχτο ή μάλλον μισόκλειστο;
Αλουμίνια, τζάμια, νοβοπάν, ξύλα και κεραμίδια στις πιο σικ περιπτώσεις, όλα ελαφρά, φτηνά, και κυρίως πολύ αποτελεσματικά στο να κάνουν τους ημιυπαίθριους εντελώς μη υπαίθριους.
Σιγά το πράγμα δηλαδή, δυο γράμματα αλλάζουν θέση, αλλά αυτό συμβαίνει σε βεράντες και μπαλκόνια που υποτίθεται ότι έμειναν ανοιχτά για το φως και τον αέρα των γειτόνων. Βέβαια, η έννοια του γείτονα είναι πολύ ενοχλητική στη σύγχρονη οικοδομή, αλλά ακόμα δεν βρέθηκε ο τρόπος να καταργηθεί τελείως. Αναγκαστικά οι μηχανικοί χτίζουν με βάση τον οικοδομικό κανονισμό, ο οποίος μπορεί να έχει τους μεγαλύτερους συντελεστές που υπάρχουν, να αφήνει έξω από την οικοδομή όλα τα πράγματα που θα έπρεπε να είναι μέσα, από τους κάδους σκουπιδιών μέχρι τα φρεάτια της ΕΥΔΑΠ, να τα φορτώνει όλα στον δημόσιο χώρο, αλλά ακόμα και στα Πατήσια κάποια στιγμή βάζει ένα όριο. Υποχρεώνει να κάνεις ένα ρετιρέ, έναν όροφο αποτραβηγμένο για να μπορεί το φως να διαχέεται, κάπως να λέει καλημέρα και στους αποκάτω, ή μεγάλες βεράντες που αρχίζουν από χαμηλά, πάλι με τον ίδιο σκοπό. Υπομονή, όπου να ΄ναι θα βρεθεί το υλικό που κάνει τους τοίχους αόρατους απέξω και οι ελληνικές βεράντες θα το δοκιμάσουν πρώτες και καλύτερες.
https://www.tanea.gr/2009/10/27/opinions/analwsima-imiypaithrioi-oloasximoi/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου