Κοδριγκτώνος και Κυψέλης

Μια πολυθρόνα στη γωνία δεχόταν με ανοιχτές αγκάλες τη βροχή κι έτσι πράσινη που ήταν νόμιζες ότι θα φύτρωναν επάνω της λουλούδια. Κάτι ζωντανό και δεκτικό, επιτέλους, στην αφιλόξενη γωνία. Όμως κάποιος τής υποσχέθηκε καλύτερες μέρες και τη μάζεψε έπειτα από τρεις καταιγίδες. Ένα μυστήριο πράγμα είναι αυτή η γωνία, μα πολύ μυστήριο. Ήταν άλλοτε περίλαμπρη, το πάρκο απέναντι, φαρδείς οι δρόμοι, δέντρα στο πεζοδρόμιο, τώρα συσσωρεύει βρώμα και αδιαφορία. Είναι τόσες δεκαετίες τώρα που χτίστηκε γύρω από ένα μικρό χτίσμα ένα άλλο μεγαλύτερο, το οποίο έμεινε κλειστό για πάντα. Δεν θα πρέπει να υπάρχει στον κόσμο άλλη τέτοια περίπτωση, ωστόσο δεν σκέφτηκε ακόμα κανείς να το κάνει σενάριο. Τι ήταν εκεί μέσα; Το μουσείο Πασά, που επί χούντας είχε αρχίσει να χτίζεται περίτρανο και αετωματοφόρο μπροστά στη Σχολή Ευελπίδων, ύστερα έμεινε γιαπί κι ύστερα γύρισε και κρύφτηκε στο κτίριο- σαρκοφάγο τής περί ου ο λόγος γωνίας. Κάποια στιγμή εκτέθηκε αλλού ένα κομμάτι της συλλογής, το μυστηριώδες κτίριο όμως παρέμεινε φρούριο, αεροστεγώς κλεισμένο. 

Πριν από λίγους μήνες μάλιστα στο σημείο όπου βρίσκεται η υποτιθέμενη είσοδος- όπου κανείς ποτέ δεν μπαίνει- τοποθετήθηκε μια αλουμινένια προεξοχή που τρώει τετραγωνικά από το πεζοδρόμιο, ποιος ξέρει με τι στόχο. Άλλη μια ασχήμια και τσαπατσουλιά στον δημόσιο χώρο που δεν υπερασπίστηκε κανένας. 

Ελπίσαμε βέβαια για λίγο ότι κάτι θα δούμε, κάτι θα μάθουμε, θα λυθεί το μυστήριο, αλλά πού; Το επτασφράγιστο μυστικό απέκτησε απλώς ένα ακόμα στοιχείο παραλόγου, που υποδέχεται τρόλεϊ και λεωφορεία όταν στρίβουν κι αρχίζουν την άνοδο στην περιώνυμη οδό Κυψέλης, η οποία κάποτε ήταν λεωφόρος, να έχουν να αναρωτιούνται οι επιβάτες μέχρι να φτάσουν στην πλατεία.