Επρεπε να πάω με τη μητέρα μου στο αστυνομικό τμήμα για την ταυτότητά της, κι ομολογώ ότι δεν απέφυγε το μυαλό μου τους συσχετισμούς που πάντα κάνει ένα μυαλό από μόνο του, λες κι είναι αυτόνομο. Δηλαδή, πού πάμε τώρα σε ζώνη επικίνδυνη στα καλά καθούμενα, έλεγε το μυαλό χωρίς εγώ να το θέλω. Κι αν πέσουμε στη μέρα δράσης των πυρήνων, των ομάδων, των δεν ξέρω ποιων που έχουν κηρύξει μονομερώς πόλεμο με την Αστυνομία, ποιος θα μας κλάψει που δεν είμαστε είκοσι χρονών, γιατί με κάποιον περίεργο τρόπο μετράνε και τα χρόνια; Τον άμαχο πληθυσμό τον ξεχωρίζουν; Ή σου λένε, τι ήθελες, κυρά μου, να πας να πάρεις ταυτότητα; Έχεις συμβιβαστεί δηλαδή με τον αστυνομικό έλεγχο, δέχεσαι να ρυθμίζεται η καθημερινότητά σου από ένα χαρτί που αποδεικνύει την υπακοή σου στο κράτος; Ε, αν το καλοσκεφτείς έτσι είναι τα πράγματα. Μην το πολυψάχνεις. Δέχομαι, δεν δέχομαι; Πώς λένε δέχεσαι για σύζυγό σου τον τάδε, σε χαρές και λύπες και δυστυχίες και ευτυχίες; Μάλιστα δέχομαι. Και τους νόμους δέχομαι, και τους αστυνόμους δέχομαι, ακόμα και τους «σπανίως υπονόμους» που έλεγε εκείνο το σοφό, παλιό τραγούδι. Είμαι μια συμβιβασμένη με την ελαττωματική ελληνική πραγματικότητα κι όλο ελπίζω ότι θα καλυτερεύσει διά της πειθούς και των παρατηρήσεων και πέρσι τον Δεκέμβρη διαπίστωσα ότι δεν θέλω να καταστρέφεται η πόλη μου με βάνδαλο τρόπο όσο άσχημη κι αν είναι. Άντε λοιπόν ψηλά το κεφάλι, κι αν χρειαστεί να βγεις και στους δρόμους αγκαζέ με τους «μπάτσους» για να υπερασπιστείς την ύπαρξή τους, τι θα πεις, δέχεσαι; Τι να κάνουμε, εδώ που φτάσαμε δεν υπάρχουν δισταγμοί.
Δέχομαι!
https://www.tanea.gr/2009/11/02/opinions/analwsima-krisi-taytotitas-2/
Δέχομαι!
https://www.tanea.gr/2009/11/02/opinions/analwsima-krisi-taytotitas-2/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου