Να αλλάζαμε κι εμείς

Μακάρι να αλλάζαμε κι εμείς λιγάκι, έτσι με την ευκαιρία αυτής της αλλαγής. Τώρα με το «εμείς» εννοώ τους δημοσιογράφους γενικά, αυτούς που έχουν καθήκον την πληροφόρηση. Αυτούς που υποτίθεται ότι προσπαθούν να ανακαλύψουν και να καταλάβουν τον κόσμο, και μας καλούν να παρακολουθούμε ενίοτε την προσπάθεια. Φταίνε οι πολλές εκλογές ή είναι μια τάση γενικότερη αντί να καταλαβαίνουν τον κόσμο, να τον περιγράφουν και να τον εξηγούν, το ότι έχουν χωθεί σε έναν μικρόκοσμο που τον δημιουργούν οι ίδιοι μαζί με πολιτικούς, και δεν τον περιγράφουν καν, μας αφήνουν να κοιτάμε από μια κλειδαρότρυπα. Άντε για λίγες ακόμα μέρες να μιλάμε για πρόσωπα και παρασκήνια, να διαβάζουμε βιογραφικά, αλλά υπάρχουν κι άλλα πράγματα στον κόσμο που κοντεύουμε να τα ξεχάσουμε. Υπάρχει κατ΄ αρχήν το αντικείμενο ενασχόλησης όλων αυτών των προσώπων της πολιτικής, το περιεχόμενό της, το οποίο έχει εξαφανιστεί. Από σεμνότητα ή χάριν συντομίας; 

Θεωρούνται αυτονόητα, αλλά ποια είναι; Εντάξει, η οικονομία έχει προβλήματα, αλλά ακόμα και οι αριθμοί της κάτι αντιπροσωπεύουν, δεν είναι νούμερα καταστροφής ή ευημερίας απλώς. Υπάρχουν ζωές από πίσω, καθημερινότητες, τοποθεσίες, πόλεις και χωριά, επιλογές. Να βγαίνανε λίγο από τη γυάλα και το γυαλί οι δημοσιογράφοι, από το καθησυχαστικό ρεπερτόριο της παρακολούθησης των ίδιων τους των κινήσεων και να θυμούνταν την τάση για περιπέτεια που είχαν στα νιάτα τους, να έπαιρναν τους δρόμους κυριολεκτικά, να ανακαλύψουν την καθημερινότητά μας. Έχω πεθυμήσει ρεπορτάζ, αναλύσεις, έστω την πρόθεση να ερμηνευτεί και να περιγραφεί ο περίπλοκος κόσμος, οι αιτίες και οι συνέπειες, οι εικόνες και οι ιστορίες του, αλλά το μόνο που βλέπω είναι κάτι γιλέκα εκστρατείας με πολλές τσέπες που φοράνε μερικοί σε κοσμικές συναντήσεις.

https://www.tanea.gr/2009/10/06/opinions/analwsima-na-allazame-ki-emeis/