Συμβουλές σε πρωτοετείς

Μου άρεσε η έρευνα του «Ταχυδρόμου» με τις συμβουλές στους πρωτοετείς φοιτητές. Κυρίως επειδή έχω και στο σπίτι μου μερικούς. Θα ήθελα κάθε μέρα να δημοσιεύουν οι εφημερίδες συμβουλές προς τους πρωτοετείς, γιατί ξέρετε τι γίνεται με μας τις μαμάδες: τις λέμε στον βρόντο σαν χαλασμένα μαγνητόφωνα από το πρωί ώς το βράδυ και οι πρωτοετείς δεν τις ακούνε καν. Είναι εξαφανισμένοι οι πρωτοετείς, πέρασαν στη Σχολή και μην τους είδατε, ενώ εμείς οι γονείς με κάποιον παράξενο τρόπο μένουμε μετεξεταστέοι. Ακόμα ξυπνάμε νωρίς το πρωί να ετοιμάσουμε πρωινό, σαν να είναι μονίμως υποψήφιοι για Πανελλήνιες, ακόμα είμαστε κουρδισμένοι στους ρυθμούς της απόλυτης εξάρτησής τους από εμάς, ενώ μάλλον εμείς είμαστε που στο μεταξύ εξαρτηθήκαμε, κρεμαστήκαμε στα Νέα Ελληνικά- από τις ανάγκες τους. Κι εκεί που ετοιμάζουμε τους καφέδες, λέμε συμβουλές που τις ακούει η καφετιέρα, κι αργότερα η κουζίνα, το πλυντήριο, το κρεβάτι, η εξώπορτα. Τόσο ωραίες συμβουλές χαμένες… Καμιά φορά ξεχνιέται βέβαια ο πρωτοετής, γλιστράει κουρασμένος κι αυτός στο παλιό πετσί του, ξαναγίνεται μαθητής Λυκείου, ακόμα καλύτερα Γυμνασίου ή Δημοτικού, κι αν τον τσακώσουμε σε τέτοιες στιγμές βάζουμε αμέσως την κασέτα. Αρχίζουμε ωραία- ωραία τις μαζεμένες συμβουλές και πριν καν τελειώσει η εισαγωγή μας έχει λακήσει ο πρωτοετής και δεν το παίρνουμε είδηση. Μένουν οι συμβουλές στα αζήτητα. 

Ενώ άμα τις πει ο καθηγητής, άμα τις δημοσιεύσει το περιοδικό, κάτι μπορεί να γίνει. Ή η τηλεόραση στο τέλος των δελτίων ειδήσεων, στο τέλος των σίριαλ, των ματς. Μπορεί να τις ακούσουν τότε τις συμβουλές οι πρωτοετείς, φτάνει βέβαια να μην τους θυμίζουν σε τίποτα τις δικές μας, να έχουν εντελώς νέο ένδυμα, να μην τις αναγνωρίσουν.