Χιονίζει ήσυχα στις Αγριόλευκες

Επιτέλους άρχισε να το μοιράζει ο Γαβριηλίδης στα βιβλιοπωλεία!

Το μυθιστόρημα του Δημήτρη με τίτλο "Χιονίζει ήσυχα στις Αγριόλευκες" δεν μπορώ εύκολα να το κατατάξω. Όπως και το πρώτο βιβλιο του, που είχα διαβάσει πριν τον γνωρίσω, τη "Μεροληπτική κατάθεση", θυμάμαι που με δυσκόλευε, πού να το βάλω, στα διηγήματα, ή στα δοκίμια, τότε που είχα βιβλιοθήκη πολύ ταχτική. Ήταν ένα βιβλίο που είχα βρει πολύ ερωτικό, ενώ ήταν πολιτικό, με τον τρόπο που το έλεγε ο τίτλος: μια προσωπική αφήγηση πολιτικών γεγονότων.

Το καινούργιο τώρα βιβλίο, μετά απο ένα σωρό επιστημονικά που έγραψε για τον Τύπο, την Ιστορία της γραφής, τα γράμματα και τους αριθμούς, κι αυτά μετά τις εθνολογικές έρευνες στο Συρράκο και τις κοινωνικές- οικονομικές αναλύσεις στην Αχαΐα, τα χιλιάδες άρθρα στις εφημερίδες και τα περιοδικά όλ' αυτά τα χρόνια, το καινούργιο λοιπόν βιβλίο είναι ένα μυθιστόρημα. Προΐόν τολμηρής φαντασίας σε συνδυασμό με περιπλανήσεις σε μέρη μοναδικής ομορφιάς, μέρη παράξενα που σου βάζουν παράξενες ιδέες, στις πλαγιές και τα διάσελα του Πηλίου, στις πλατείες και τα δρομάκια της Δράκειας και των άλλων χωριών, στις πίστες του χιονοδρομικού πάνω στις Αγριόλευκες, όπου ήταν ο μόνος από τους μπαμπάδες που ενθάρρυνε τα παιδιά να πάνε κι είχε τα κότσια να τα συνοδέψει στις απότομες χιονισμένες πλαγιές και να κάτσει να μάθει σκι μαζί τους.

Μυθιστόρημα λοιπόν, αλλά τι είδους; Δεν είναι επιστημονικής φαντασίας, αν και μοιάζει πολύ με τα μυθιστορήματα επιστημονικής φαντασίας. Δεν είναι σίγουρα ρεαλιστικό, μια κι έχει μέσα πολλή φαντασία, αλλά οι περιγραφές είναι απολύτως ρεαλιστικές, για το Πήλιο, το χιονοδρομικό, τον τρόπο που οι άντρες ερωτεύονται και οι γυναίκες αναζητούν κι επιμένουν, κι ένα σωρό άλλα. Δεν είναι φιλοσοφικό, αλλά προτείνει μια πολύ φιλοσοφημένη άποψη για τη χρήση των ονείρων.

Σουτ, δεν λέω άλλα, δεν αποκαλύπτω την ερμηνεία και την πλοκή. Εχει πολύ μυστήριο και μπόλικο χιούμορ, φοβάμαι μην το χαλάσω αποκαλύπτοντας πτυχές. Απλώς ανατρέχω σε μερικές φωτογραφίες απο το Πήλιο, απο τις χειμωνιάτικες μέρες που συνηθίζαμε να περνάμε εκεί στις αρχές Ιανουαρίου κάθε χρόνο, σαν εικονογράφηση των περιπετειών που περιμένουν τους ήρωες του.

Πάντως θα ήθελα να μάθω απόψεις αναγνωστών για το πού θα μπορούσε να κατατάξει κανείς το βιβλίο. Εγώ μετά απο τρεις μέρες σκέψη λέω ότι μπορεί να ονομαστεί επιστημονική φαντασία.