Κόρη των Αθηνών |
«Πώς τοφαντάζεσαι αυτό;» είχα ρωτήσει, κι εκείνα, το καθένα µε τη σειρά του, γιατί επαναλήφθηκε η σκηνή µε όλα, µου είχαν περιγράψει την ίδια εικόνα αλυσοδεµένης εξαθλίωσης. Εκεί ξεκινούσαµε το πρώτο µάθηµα Ιστορίας, για το χατίρι της ψυχικής υγείας τους. Κάπως έπρεπε να φύγει από το παιδικό µυαλό αυτό το τροµερό παράπονο, κάπως να γίνουν όλα πιο σχετικά, να φανούν αποχρώσεις, να εξηγηθούν καταστάσεις. Οι πρόγονοί µας δεν πέρασαν τέσσερις αιώνες τέτοια ζωή, ακόµα κι όταν ζούσαν σε εποχές που πολλοί άνθρωποι αλυσοδένονταν, οι µαύροι σκλάβοι ας πούµε.
Αυτή τη φράση λοιπόν διάλεξαν να βάλουν στη διαφήµιση της σειράς που την κατηγορούν επειδή δεν αναπαράγει κλισέ και µύθους. Μια φράση που την ακούµε όλοι µας σε τρυφερή ηλικία, αλλά όχι στο µάθηµα της Ιστορίας. Σε κάτι γιορτές επετείων, κάτι οµιλίες, κάτι πανηγύρια, και µας δηµιουργεί έναν αθεράπευτο εθνικό καηµό, ο οποίος δεν γιατρεύεται µε τίποτε. Μεγαλώνουµε παραπονεµένοι, αναπτύσσουµε µανίες καταδίωξης, γινόµαστε επιθετικοί, είµαστε έτοιµοι να τα βάλουµε µε όλον τον κόσµο, ποτέ δεν χορταίνουµε αποδείξεις αναγνώρισης. Η Ιστορία σαν µάθηµα, οι τηλεοπτικές σειρές, οι εξηγήσεις και οι αποχρώσεις έρχονται µετά, αν έρθουν. Και δεν φτάνουν για να θεραπεύσουν αυτό το προπατορικό παιδικό τραύµα.
TA NEA http://www.tanea.gr/gnomes/?aid=4617667
3 σχόλια:
Το ζήλεψα αυτό το κείμενο...
Αχ κύριε Δήμου.. Καλά που το διαβάσατε εδώ και γλιτώσατε στα ΝΕΑ 3 σελίδες σχόλια...
Κάτι ξέρω από σχόλια - 500 την ημέρα είχα - μέχρι που τα έκλεισα...
Δημοσίευση σχολίου