Πριν λίγα χρόνια η επιστήµη κατέρριψε οριστικά κάθε ιδέα που είχε περάσει ανά τους αιώνες σε σχέση µε τοαίµα και τις κατηγορίες του. ∆εν ήταν καθόλου αυτονόητο. Χιλιάδες επιστήµονες επί εκατοντάδες χρόνια ξόδεψαν φαιά ουσία και πολύ χαρτί για να διατυπώσουν σοφίες για το αίµα και τη συνέχειά του, την καθαρότητά και τη µίανση του, να χωρίσουν τους ανθρώπους σε φυλές κατά το αίµα, επειδή το χρώµα όσο να ‘ναι είναι πολύ επιφανειακό και δεν ικανοποιεί. Το αποκορύφωµα της επιστηµοσύνης αυτής ήταν η ναζιστική κατοχή της Ευρώπης, µε επιστήµονες να αλωνίζουν την Πολωνία, την Ουκρανία, τον Καύκασο, τη Λευκορωσία, και να ψάχνουν να βρουν ποιοι πολίτες είχαν αίµα ύποπτο για ανάµειξη µε φυλές που θεωρούσαν κατώτερες και ποιοι το είχαν κρατήσει έτσι καθαρό ώστε να µπορούν να µετέχουν στο Γ’ Ράιχ. Μπορεί να ακούγονται γελοία αυτά σήµερα, αλλά κόστισαν εκατοµµύρια ζωές και θα έπρεπε προ πολλού να έχουµε ξανασκεφτεί εκφράσεις όπως «∆ίκαιο του αίµατος». Ακούγεται βέβαια πολύ σοβαρό στα λατινικά: jus sanguinis! Ρωµαϊκό δίκαιο είναι αυτό, η βάση της ευρωπαϊκής µας ύπαρξης. Εντάξει, όλοι οι Ευρωπαίοι είµαστε κολληµένοι µε τη Ρώµη, είναι αξεπέραστη, δεν λέω, αλλά ακόµα και την Εγνατία οδό τη φτιάξαµε ξανά µε άσφαλτο. Προχωράει ο κόσµος, έστω και βογκώντας από αντίδραση. Χρειάστηκε να περάσουν µερικές δεκαετίες ακόµα µετά τον Πόλεµο, για να αποδειχτεί πλήρως και απολύτως ότι οι άνθρωποι είναι αδύνατον να χωριστούν σύµφωνα µε το αίµα. Θες να τους έχεις χωρισµένους ανά χρώµα, ανά ύψος, ανά φύλο και ηλικία, ανά εισόδηµα και τόπο κατοικίας ή µορφωτικό επίπεδο, το αίµα πάντως έχει τις δικές του συγγένειες. Μπορεί να είσαι ο πιο ξανθός λευκός του βόρειου ηµισφαιρίου και πάµπλουτος, κι όταν χρειάζεσαι αίµα να πάρεις του πιο µαύρου φτωχού και ψειριάρη παρία για να σωθείς. Λέξεις όπως «καθαρόαιµος», «γαλαζοαίµατος», «ηµίαιµος» κ.λπ. είχαν κάποτε µεγάλη αξία στα µυαλά των ανθρώπων, όµως πια έχουν νόηµα µόνο ποιητική αδεία.
Ευτυχώς τα λατινικά είναι πλούσια γλώσσα. Υπάρχει και το ex loco για να δώσεις ιθαγένεια. Υπάρχει η Ευρώπη στην οποία ανήκουμε. Οι ευρωπαϊκές χώρες και οι πρακτικές τους. Υπάρχει επίσης, στα λατινικά και όχι μόνο, η έννοια της προόδου και της εξέλιξης.
Στα ΝΕΑ: http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artid=4616347
2 σχόλια:
... ; γαλαζοαίματος ο άνθρωπος που δεν κοκκινίζει τα χέρια του, δεν τα ματώνει, οι Ντιντίδες κατά τον Φαήλο. Μερικές λέξεις πάλι για να έχουν νόημα απαιτούν κυριολεξία άλλες πάλι μεταφορισμό, εξαρτάται αππτήν σχετικότητα των, ομολογουμένως στην ηλεκτρονική εποχή λιγοστεύουν οι χειρώνακτες οπότε οι γαλαζοαίματοι πληθαίνουν.
Πραγματικά, τώρα πια είμαστε όλοι γαλαζοαίματοι
Δημοσίευση σχολίου