Η πετρόσουπα

Πέφτει η νύχτα ακόµα νωρίς, κάνει κρύο και το περπάτηµα δεν ζεσταίνει αρκετά. Επιστρέφοντας στο σπίτι αρχίζω να ονειρεύοµαι µια σούπα που δεν θα προλάβω να φτιάξω. Μου αρέσει τον χειµώνα να φτιάχνω σούπες, είναι τόσο παρηγορητικές και καταπραϋντικές, πέρα από θρεπτικές και νόστιµες. Θυµάµαι τις σούπες του µπαµπά µου, που έφτιαχνε πάντα παράξενα πράγµατα, κάθε σούπα και επινόηση. Αισθάνοµαι αµέσως ότι αξίζω λίγη φροντίδα,ταυτόχρονα θα µπορούσα και να τη δώσω όµως. Θα µπορούσα να φτιάξω εγώ µια σούπα, σε µια µεγάλη κατσαρόλα µάλιστα, και να τη µοιράσω σε µια µεγάλη παρέα, η οποία θα µε είχε βοηθήσει νατηνπαρασκ ευάσω προηγουµένως. Θα ήθελα τέτοιες µέρες ναείµαι ο ήρωας της «Πετρόσουπας», ενός παραµυθιού από τα Κλασικά Εικονογραφηµένα. Είναι η βάση της κουλτούρας µου τα Κλασικά, το παραδέχοµαι. Σαν να βλέπω µπροστά µου τη σελίδα, µε τον ταξιδιώτη που φτάνεισε έναν πύργο και του κλείνουν την πόρτα κατάµουτρα. Εξω βρέχει και κάνει κρύο, αλλά αυτός χαµογελώντας επιµένει να ζητά µια γωνιά να φτιάξει τη σούπα του. ∆εν θέλει τίποτε άλλο εκτός από µια φωτιά και ένα καζάνι. Θα φτιάξει τη σούπα µε µια πέτρα µόνο. ∆ιαλέγει την πέτρα προσεχτικά, του δίνουν το καζάνι από περιέργεια, κάθεται απόπάνω και περιµένειτην πέτρα να βράσει. Τη δοκιµάζει και ζητάει λίγο αλάτι, του φέρνουν. Μήπως τους βρίσκονται λίγα καρότα; Μα φυσικά. Εχουν και πατάτες, κρεµµύδια, ένα κοµµάτι κρέας, πράσα, τι άλλο θέλετε; Γίνεται πολύ ωραία η πετρόσουπα και τη µοιράζονται όλοι πανευτυχείς στο τέλος.

Μια τέτοια σούπα θα ήθελα, να την έφτιαχναν όλοι µαζί οι άνθρωποι που κρύβουν στα ντουλάπια της κουζίνας τους τα υλικά, αλλά χρειάζονται κάποιον να βρει την πέτρα. Κάποιον να ζητήσει το καζάνι και να ανάψειτη φωτιά, να περιµένει από πάνω να πάρει βράση. Πολύ την ονειρεύοµαι αυτή την πετρόσουπα καθώς περπατάω στο κρύο.

Στο µεταξύ συµβιβάζοµαι δυστυχώς µε ένα άθλιο σνακ σε φακελάκι που το ρίχνεις σε βραστό νερό και µυρίζει γλουτένη.
Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ 1 Φεβρουαρίου 2011 http://www.tanea.gr/default.asp?pid=10&ct=13&artid=4615989