Πρωτοπορία στην απόλαυση

Τρώγοντας ψαράκι στην Κυλλήνη

Εδώ στις παραλίες της δυτικής Πελοποννήσου η κρίση είναι σα να μην ήρθε ακόμα. Βέβαια αν το καλοσκεφτείς είναι παρούσα, γιατί πρόπερσι μάλλον δεν έβρισκες τραπέζι στις ταβέρνες και θέση για παρκάρισμα κοντά στις οργανωμένες πλαζ.

Κι όταν λέμε οργανωμένες πλαζ εννοούμε μικρούς παραδείσους που δίνουν νόημα στους συνεχόμενους καύσωνες, οι οποίοι οπουδήποτε αλλού σε κάνουν να νιώθεις ότι γεννήθηκες σε λάθος πλανήτη. Μόνιμες ομπρέλες από ψάθα οι οποίες μοιάζουν από ψηλά με σωρούς από φύκια. Ξαπλώστρες από κάτω, ντους στην άκρη, κι όλα δωρεάν. Δεν ξέρω αν έγινε κάτι σε δημοτικό φούσκωμα δαπανών για να απολαμβάνουμε αυτή την πολυτέλεια, ή κάποια παρανομία σε σχέση με το χειμέριο κύμα κλπ, αλλά πολύ μας αρέσει, ομολογώ.

Στην Κυλλήνη δεν πηγαίναμε ποτέ παλιά, θεωρούσαμε την παραλία κατάλληλη μόνο για όσους δεν ξέρουν κολύμπι. Τώρα που έχει όλα αυτά τα κομφόρ, αναθεωρήσαμε. Σίγουρα την προτιμούν όσοι δεν ξέρουν κολύμπι, αλλά δεν πειράζει. Υπάρχει μια τσαπατσουλιά στο δεύτερο πλάνο, πίσω από το δρόμο, αλλά κανείς δεν είναι τέλειος. Με τον καιρό θα φτιάξει, σκέφτομαι.

Χτες πήγα στην Κουρούτα, μια παραλία πολύ πιο οργανωμένη και παραγωγό χρήματος. Μπαρ, εστιατόρια, ενοικιαζόμενα, όλα πιο πυκνά. Κόσμος πολύς, κοινωνικά ένα σκαλοπάτι παραπάνω από της Κυλλήνης. Νεαρές υπάρξεις καλλίγραμμες, τόσο πολλές μαζεμένες είχαμε μέρες να δούμε. Υπήρχε ακόμα και μια κινέζα πλανόδια μασέζ, αλλά δυστυχώς την είδαμε όταν πλέον είχαμε καθίσει στην ταβέρνα. Αν δεν ερχόταν εκείνη τη στιγμή και η παραγγελία μας, έτοιμοι ήμασταν να πετάξουμε τα ρούχα και να τρέξουμε στην παραλία για ένα μασαζάκι.

Θέλω να πω ότι δεν είμαι άνθρωπος που αποφεύγει τις οργανωμένες πλαζ και τον κόσμο, πάνε πια αυτά. Ωραίες είναι οι ερημιές, ωραίες είναι όμως και οι ανέσεις. Το μεγάλο θέμα για μένα είναι το παρκάρισμα. Αν βρίσκω να παρκάρω μπορώ να εκτιμήσω ένα ταβερνάκι, μια ενοικιαζόμενη σκιά, κι ακόμα περισσότερο μια δωρεάν σκιά, όπως αυτές στη δυτική Πελοπόννησο. Δεν γκρινιάζω για τη μουσική, φτάνει να μην είναι δυνατά, δεν γκρινιάζω για την αρχιτεκτονική, φτάνει να μην είναι υπερβολικά άσχημη, να μην είναι τα κτίρια παρατημένα. Αν οι άνθρωποι θέλουν να χτίζουν κυλοτί –που λέει και μια φίλη μου- αετώματα, δεν με πειράζει, φτάνει να μην αφήνουν το χώρο γύρω από το οικόπεδο τους γεμάτο μπάζα. Αν θέλουν να φυτεύουν γκαζόν δίπλα στη θάλασσα, τους καταλαβαίνω, δεν είμαι αυστηρή όπως μερικές εστέτ φίλες μου. Το γκαζόν φέρνει δροσιά όσο τίποτα. Το ξέρω πως δεν είναι η φυσιολογική χλωρίδα στον ελληνικό κάμπο, και νομίζω δεν πειράζει. Αν υπάρχει νερό να το ποτίζουν, τι ενοχλεί; Στο κάτω- κάτω, ποια είναι πια η φυσιολογική χλωρίδα; Αν άφηνες τους καύσωνες ανενόχλητους θα είχαμε παντού μόνο άμμο.

Άλλο με πειράζει εμένα. Εκεί στη γωνία του δρόμου, ένα μέτρο απόσταση από το καταπράσινο περιποιημένο γρασίδι του ενοικιαζόμενου, μια μικρή θάλασσα από, πλαστικά κυρίως, σκουπίδια πλημμυρίζει το χαντάκι. Μου ανεβαίνει στο λαιμό το ωραίο και φτηνό φαγάκι που χώνευα. Προχωράω παρακάτω, πού και πού έχει πεζοδρόμιο, πού και που δεν έχει. Παντού όμως έχει κύματα αυτής της πλαστικής σκουπιδοθάλασσας, κι οι άνθρωποι με τα μαγιό τους, με τα παρεό τους, μαυρισμένοι, χαμογελαστοί, όμορφοι, με τα γυαλιά τους ηλίου, τα μαλλιά τους να ανεμίζουν κλπ, τα προσπερνάνε αδιάφορα, σα να μην τα βλέπουν, σα να μην τους αφορούν, σα να μην υπάρχουν. Πλούσιοι και φτωχοί, κλέφτες κι αστυνόμοι, όλοι τα έχουν συνηθίσει. Απολαμβάνουν τις διακοπές τους, χαλαρώνουν. Εγώ γιατί θεέ μου ανακατεύομαι; Εγώ γιατί φτάνω στην πόρτα του αυτοκινήτου ράκος;

Αυτοί είναι φυσιολογικοί κι εγώ είμαι άρρωστη, δεν υπάρχει αμφιβολία. Τα σκουπίδια είναι στη θέση τους. Δεν τρέχει τίποτε.

Κι αυτοί οι κάδοι στη γωνία τι παριστάνουν; Γιατί έχουμε κάδους στο δρόμο, ενώ σε άλλες χώρες δεν έχουν ούτε κάδους, ούτε σκουπίδια; Γιατί εμείς έχουμε και κάδους και σκουπίδια;

Είναι μοντέρνα γλυπτική παιδί μου! Είναι έργο τέχνης που δείχνει τη σκληρότητα της ζωής, την υποκρισία της αστικής κοινωνίας, του καπιταλισμού, του καταναλωτισμού, όλ’ αυτά. Άλλοι χρειάζονται γκαλερί για να τα δείξουν, εμείς παντού, στο δρόμο. Πάντα πρωτοπορία, κατάλαβες τώρα;  
Από τη Μεταρρύθμιση http://www.metarithmisi.gr/el/readText.asp?textID=10912&sw=1280