Πολύ πρόσφορο για ντεκόρ το Λαύριο. Στα ερείπια των μεταλλείων έχουν γυρίσει του κόσμου τις ταινίες, από το Θίασο μέχρι το Μπορντέλο του Κούνδουρου. Γενικά πολλές του πάλαι ποτέ νέου ελληνικού κινηματογράφου.
Το παράξενο είναι ότι αυτά τα σπιτάκια δεν έχουν χρησιμοποιηθεί για ντεκόρ όσο τα ερειπωμένα μεταλλεία της γαλλικής κυρίως εταιρίας. Λες και το χαρακτηριστικό τοπίο είναι κυρίως οι φιλόδοξες προσπάθειες για κάτι μεγάλο, βιομηχανία, παραγωγή κλπ, οι οποίες απέτυχαν. Ντεκόρ φτωχογειτονιάς χρειαζόταν ο εμπορικός κινηματογράφος και φαίνεται ότι το θέμα εξαντλήθηκε.
Στο Λαύριο τα μικρά αυτά σπίτια είναι τόσο χαρτονένια και εκ των ενόντων που μοιάζουν με τις παλιές προσφυγογειτονιές της Αθήνας. Χαμηλά, εξίσου, αλλά ευτυχώς για το μέλλον της ρυμοτομίας χτισμένα σε πιο φαρδείς δρόμους. Όταν ήμουν παιδί υπήρχε στη σημερινή πλατεία Πρωτομαγιάς ένας τέτοιος μαχαλάς με πολύ στενά δρομάκια. Δεν δημιούργησε πρόβλημα ρυμοτομίας γιατί μια μέρα τον σάρισαν που λένε στο Πήλιο, δηλαδή δεν έμεινε τίποτε, μόνο μια αλάνα άδεια επί χρόνια, που κάποτε απέκτησε ένα τσιμεντένιο σκελετό για το μουσείο Πασά, και τελικά έγινε η πλατεία Πρωτομαγιάς.
Τα σπιτάκια του Λαυρίου να δούμε τι εξέλιξη θα έχουν. Όταν ξανάρθω θα βγάλω περισσότερες φωτογραφίες, θα πάω κι απο την απέναντι μεριά όπου οι τοίχοι είναι πολύ πιο παλιοί και στέρεοι, αλλά τα μεγέθη και το ντεκόρ παρόμοια.
Να και το άλμπου του φέισμπουκ. http://www.facebook.com/media/set/?set=a.3958397352100.167631.1045241404&type=1
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου