Faites lui mes aveux, portez mes voeux...
Ο Ζίμπελ μιλά στα λουλούδια που θα αφήσει στη Μαργαρίτα, κι όλοι ξέρουμε ότι μάταια ελπίζει, η Μαργαρίτα προορίζεται για τον Φάουστ. Επιπλέον ο ρόλος του Ζίμπελ πάντα παίζεται απο γυναίκα, και στην εποχή μας αυτό φαίνεται ξεκάθαρα, οι κάμερες πλησιάζουν στο πρόσωπο, δεν υπάρχει αμφιβολία. Μα τι τρέλα ήταν αυτή, να βάζουν γυναίκες να τραγουδούν ρόλους νέων εραστών; Ο Χερουμπίνι ας πούμε στους Γάμους του Φίγκαρο να είναι γυναίκα; Σε πιάνουν τα γέλια, δεν μπορείς να μπεις στο κλίμα. Ήταν, λέει, πολύ νέοι οι άντρες, ήταν έφηβοι και έπρεπε καλύτερα να είναι κορίτσια, φωνές μέτζο σοπράνο ή κοντράλτο, αν βρισκόταν κάτι σε κοντράλτο, δηλαδή την πιο βαθιά φωνή που έχει γυναίκα, και που σπανίζει.
Τώρα αυτό με τους έφηβους πάλι δεν το καταλαβαίνουμε. Στην εποχή μας οι έφηβοι είναι απλώς άχαροι, κάθε άλλο παρά χερουβείμ, όπως υπαινίσεται ο Μότσαρτ. Κι έτσι οι ρόλοι αυτοί μας ξενίζουν και μας μεταφέρουν σε άλλες εποχές, άλλες αντιλήψεις, μας αναγκάζουν να σκεφτούμε άλλα στερεότυπα. Εχτες στο Μέγαρο που είχε αναμετάδοση απο τη Μετροπόλιταν το Φάουστ του Γκουνό, μια συγκλονιστική παράσταση, κατάλαβα επιτέλους το ρόλο του Ζίμπελ. Είναι τόσο νέος που δεν καταφέρνει να προστατεύσει τη Μαργαρίτα. Γι αυτό εξάλλου δεν πάει και στον πόλεμο. Κι η Μαργαρίτα δεν μπορεί να τον αγαπήσει, δεν είναι ο ανδρισμός του ολοκληρωμένος. Ο ολοκληρωμένος ανδρισμός όμως, όπως μας λέει η ιστορία αυτή κι ένα σωρό άλλες, έχει κάτι το απειλητικό.
Θα ήθελα να ήμουν τραγουδίστρια της όπερας και να παίζω τέτοιους ρόλους. Απ' όλο το Φάουστ μόνο αυτούς τους λίγους στίχους έμαθα να τραγουδάω. Αυτό το διφορούμενο του εφήβου, πόσο ενδιαφέρον έχει. Ευτυχώς, σκέφτομαι τελικά, που ήταν αυστηρές οι μουσικές οδηγίες στις όπερες και δεν μπορεί κανείς να τις αλλάξει. Έτσι πάντα θα παίζονται οι ρόλοι αυτοί απο γυναίκες, κι οι θεατές, μέσα στη συγκίνηση, θα σπάνε το κεφάλι τους να λύσουν το μυστήριο.
Θα ήθελα να ήμουν τραγουδίστρια της όπερας και να παίζω τέτοιους ρόλους. Απ' όλο το Φάουστ μόνο αυτούς τους λίγους στίχους έμαθα να τραγουδάω. Αυτό το διφορούμενο του εφήβου, πόσο ενδιαφέρον έχει. Ευτυχώς, σκέφτομαι τελικά, που ήταν αυστηρές οι μουσικές οδηγίες στις όπερες και δεν μπορεί κανείς να τις αλλάξει. Έτσι πάντα θα παίζονται οι ρόλοι αυτοί απο γυναίκες, κι οι θεατές, μέσα στη συγκίνηση, θα σπάνε το κεφάλι τους να λύσουν το μυστήριο.
Πάντως μην ανησυχείτε, δεν θα γράψω στο Γιουτιούμπ εκτελέσεις δικές μου, περιορίζομαι να τραγουδώ στο μπάνιο. Ή στη βροχή.
3 σχόλια:
Πάντως θα πρέπει ίσως να το ξανασκεφτούν οι παραγωγοί όπερας, γιατί συχνά ΄φαίνεται αστείο...
Ki όμως, υπάρχουν όπερες που οι ρόλοι για γυναίκες οι οποίες παίζουν άνδρες έχουν πλέον αλλάξει, ας πούμε ο Ιούλιος Καίσαρ του Χαίντελ. Στο πρωτότυπο ο ομώνυμος ρόλος παιζόταν απο καστράτο και θα μπορούσε να παίζεται απο γυναίκα, αλλά τελικά ξαναγράφτηκε και στη θέση του καστράτο μπήκε βαρύτονος. Βέβαια θα ήταν δύσκολο να ακουστεί σήμερα ο Ιούλιος Καίσαρας με γυναικεία φωνή!
Η συγκεκριμένη τραγουδίστρια πάντως εχει κάτι το αγορίστικο, και της πηγαίνει ο ρόλος
Δημοσίευση σχολίου